Sessizce yürüyordu Sakaryada. Ah barlar sokaðýnda... Yazýn alkol kokardý. Sanki az ileride
deniz vardý. Ankara'nýn tam ortasýnda deniz... Dalgalarýn sesi kulaklarýnda, uzaklara
bakardý. Yüksek Kýzýlay binasýnýn ardýnda güneþ batardý. Parlak tabelalar saða sola
serpilir yýldýzlarýn yerine yanýp sönelerdi geceleri. Karanlýk, kýþýn çok yakýþýrdý
sana. Soðuk olurdun. Bir ayaz eserdi. Bozkýrýn sessizliðinden çýkardý bütün gürültüler sanki... Ýçimde birþeyler
titrer, koþup gitmek isterdim. Donsun isterdim yanaklarým esintiden, ellerim kýzarsýn
burnum, kulaklarým...
Burnumda tüten alkol kokusu. Kapýsý aralýk barlarýn gürültüsü. Öðrenciler dersanelerde, öylesine gelip giden. Geçip gidiyor çocuklardan büyük, gençlerden küçük kadýnlar. Kolej etekli küçük
yosmalar. Siyah ceketli kabadayýlar, bitme tahta sýralardan. Sakarya.. Eli kitaplý çocuklar.
Bunalanlar... Sürekli koþturup ancak burda duranlar.
Nerde benim rüzgarým soðuk bulutlarým. Kurþuni, aðýr arasýndan ýþýk sýzan. Tepelerin
ardýnda yok olsam. Büyülü yaðmurda ýslanýrken gülümsesem akan rimelimin ardýndan. Sýcak
sarý otlar donsa sabaha doðru. Buz tutsa yürekler. Canlýlýk dursa bir an için. Tekrar
güneþ açsa ve erise yüreðimde aþklar. Temizlense saçlarým toz toprak akýp gitse
sihirli damlacýklarda.
Ankarada kýþ var þimdi. Hava soðuk ve karanlýk geldi Kýzýlay binasýnýn ardýndan. Ellerim
kýzardý; bunum ve kulaklarým. Ben barlar sokaðýndayým. Tek ben farkýndayým aslýnda varlýðým
yok, sonsuzdayým.