Ýhanetin kör kütük zamanlarýnda, geceden bir parça, hayatýmdan bir bütün götürmenin hesabý sorulacak sana. Sýçrayarak uyanacaksýn gecenin dördünde, beþinde… Bir yanýnda derbederlikler bir yanýnda sevgi suretli bir gölge ve aklýnýn dört bir yanýnda piþmanlýklar, serzeniþler, unutulmamýþlýklar…

Sýrt üstü uzanacaksýn nefes nefese, nereye kaçacaðýný bilemeden. Geceler dolanacak boynuna, yüreðini sýkacak bin bir acý. Yanýnda olmayacaðým. Sarýldýðýn sevgi suretli gölgedeki soðuk donduracak seni. Terk ettiðin gibi terk edecek duygularýn, mutluluklarýn seni.

Bir incecik sýzý olup akacak içinde geçmiþin. Aynalara bakmaya utanacaksýn…Üzerine gelecek söylediklerin. Duvarlarda bir tokat gibi çarpacak unuttuðunu sandýðýn bir dizi hatýra. Kaçýþ bulamayacaksýn. Kapýlar üzerine kapanacak. Anahtarlarýný en derin nehrin dibinde bile bulamayacaksýn. Ýlk kez kendinden korkacaksýn, aynalara bakmaya utanacaksýn…

Ziyan ettiðin kalplerde açtýðýn çukurlar kumla dolarken anlayacaksýn. Bir kez olsun ardýna bakmadýðýn, bir kez olsun “ben” demekten vazgeçmediðin için mahkum olacaksýn. Sonsuz zincirlerinle kendine baðlanacaksýn. Birkaç damla yaþ akacak gözlerinden, aðlayacaksýn. Asýl ihaneti iþte o zaman yaþayacaksýn. Aynalara bakmaya utanacaksýn…

Üzerine gelen zaman dilimi kýskacýna alýnca yüreðini, bir ýþýk huzmesi bile bulamayacaksýn. Ýsmimi seslenmek istesen de sevgi suretli gölgeden kaygý duyacaksýn. Yabancý gibi bakacak yüzüne. Ýçinde okyanuslarýn dalga dalga olup ele geçirecek tüm dünyaný. Tutunacak bir tek dal bulamayacaksýn. Aynalara bakmaya utanacaksýn…

Bense kendi dünyamda dingin bir denizde ufka açýlýyor olacaðým. Tasadan uzak, yüreðine uzak, siluetten sýyrýlmýþ gerçekliðin þefkatine teslim edeceðim ellerimi. Sen gökyüzünde tek bir yýldýz olup kalacaksýn. Kavuþmak için benliðine tekrar, aynalara koþacaksýn. Ama nafile hepsi, AYNALARA BAKMAYA UTANACAKSIN…