Hükümsüzdü bu diyarda sevdan,
Özgür bir şehrin çocuğu olmaya çabalarken.
Nasıl da çıkıp geldin bunca sisin içinden?
Tam da yürek aşktan ümidini kesmişken.

Şimdi gözlerim,
Yağmurundan ayrılmış
Eski bir liman kaybında,
Ayrılığımız bütün kağıtlara sinmiş;
Ağlıyorsun,
Anlıyorum.
Ağlıyorum,
Ayrılığımıza susunca.

Birlikte oynadığımız
En iyi oyunumuz saklambaç,
Kaçtıkça sobeleyen ben,
Uzadıkça yitirilen sen.

Sen öteki bahçelerin çiçeği,
Bense elleri çitlere takılan çocuk.
Uzandıkça kanayan,
Acılarını artık bir masal aynasında damıtan….     
Ayfer Tahancı