Sanki bir körük yüreğime yakın bir noktada üflüyor ve ben yanıyorum. Çünkü ben en çok ağaca benziyorum. Ne zaman içimde azıcık bir sevgi kıvılcımı duysam yanıp tutuşuyorum. Cayır cayır kül oluyorum. Ben sevince acaip oluyorum. Bir orman yangını gibi alev alev yanıyorum.
Ben en çok ağaca benziyorum.Sadece bekliyorum. Yağmuru,güneşi ve kuşları bekliyorum. Uzun soluklar almak için rüzgarı bekliyorum. Yapraklarımla güne alkış tutuyorum; suyu ve hayatı içime çekiyorum.Umudumu hiç yitirmiyorum. Yeni yeni filizleniyor bende hayata dair güzellikler. Köklerimle dünyanın yüreğini hissediyorum.
Ben içimde kitaplar barındırıyorum. Okul için sıralar ve eller için kalemler barındırıyorum. Toprakta sevgilerle kök salıyorum. Ben aşkla ve sevgiyle büyüyorum. Bir bebeğin ellerini üzerimde hissediyorum. Onun elleriyle bulutlara varıyorum. Bulutlara onun elleriyle dokunuyorum.
Nehirler boyu yol alıyorum. Sandalda Yusuf yüzlü çocuklar taşıyorum.İçimde körlük,yoksullluk ve yoksunluk oluyor. Bir beşiğin içindeki çocuğun gözlerini taşıyorum.Ve o gözlerle ağlıyorum.
Kör kütük sarhoş oluyorum. Yıllanmış şarapları küplerin içinde saklıyorum. Sallana sallana dallarımın arasındaki gün ışıklarıyla gülümsüyorum. Ben en çok ağaca benziyorum.Bir orman yangınını barındırıyorum. Her zaman ha tutuştum ha tutuşuyorum.
Ağaç kadar keskin,ağaç kadar yorgun ve yaşlı bir hayat yaşıyorum. Dallarımdaki kuş yuvalarını izliyorum.Yalnızlığıma ağlıyorum.
Ben en çok ağaca benziyorum. Dal dal,yaprak yaprak hayata koşuyorum. Rüzgarla birlikte kuş cıvıltılarına alkış tutuyorum. Çiy taneleriyle içimdeki orman yangınları söndürüyorum. Hayatın öz suyunu bir nehir gibi içimden sürüklüyorum. Gemiler ve sandallar yapıp denizi içimde hissediyorum. Masmavi hayaller kurup dalga dalga serinlik yaşıyorum. Sonsuzluğa yelken açıyorum.
Bakmayın siz benim kuru bir ağaç gibi sallandığıma. Köküm sağlam olduğundan sarsılmıyorum. Öyle kolay değil rüzgarın beni yıkması. Son ana kadar vazgeçmiyorum yaşamaktan. Ne fırtınalar kopuyor benim hayat dallarımda. Hiçbir zaman vazgeçmiyorum umutlarımdan. Ben baharı oluyorum yarınlarımın. Çiçek açıyorum her kışın ardından. Ben en çok ağaca benziyorum.