Faucault yüzsüzlüğü aramıştır hep. Bense yüzlülüğü. Olabildiğince çok yüz katmanını aynı ifadede taşıyabilme sancısı. Akla Pavese'nin günlüğüne bir arkadaşımın yazdığı yorum geliyor: Hazım meselesi. Bir de Tehlikeli Oyunlar'da Hikmet'in hayatının her şeyini tek seferde bitirmek, tatmak ve sonrada herkesin burnundan getirmek istemesi. Yaşamın bütün kitaplarını bir seferde okuyabilme aç gözlüğü. Bunun imkânsızlığıyla yüzleşebilme tok gözlülüğü. Yüzsüz bir yüzlülük. . . En sevdiğim sözlerden biri eski bir Afrika atasözüdür: Seni kovalayandan kaçabilirsin ama içinde koşuşturup durandan kaçamazsın. Bir tür kaçamama, kaçmama. İnsanın kendi katmanlarına çırılçıplak teslim olması.

Etkilendiği Yazarlar:
Sokaklarda sessiz evsizler, her ATM'ye yönelişimde Pavlov, Rüstem Duyuran'ın kütüphanesi, Edip Cansever, Oğuz Atay ve Kemal Tahir...