GÖK KUBBEDE KALIR

Yagdikça basa kar agarir saçlar;
Köprünün altindan geçen gelmiyor...
Yaprak döktü binbir türlü agaçlar
Vakti gelip vakti göçen gelmiyor...

Dogumdan ölüme bir ince yolda,
Giderken dökülür guç kuvvet kolda,
Bülbülün arzusu kalinca gülde
Ayrilik badesi içen gelmiyor...

Azgin akan sular bir gün durulur,
Hizli kosan vakti gelir yorulur,
Hayat - memat derken kazan vurulur
Görünmez kapiyi açan gelmiyor...

Tüter iken duman sen olur ocak,
Hayat hakikattir ölüm de gerçek,
Boy verir basaklar boy verir çiçek
Güzellere güller saçan gelmiyor...

Baht yildizi parlar kamasir gözler,
Gök kubbede kalir söylenen sözler,
Dolunaya benzer o güzel yüzler
Ayaksiz bir atla kaçan gelmiyor...

          Ressam Halil GÜLEL
          Düsseldorf / 15.04.2002