Ýki bölümden oluþan “Morgun Son Delikanlýsý”nýn birinci bölümü þiir tadýnda denemelerden oluþuyor. Yazar, akýcý bir dil, serinkanlý bir üslupla ele aldýðý metinlerinde özellikle denediðini sandýðýmýz yarým kalmýþlýk, yarým býrakýlmýþlýk hissini uyandýran bir tarzý tercih ediyor. Denemelerinde kullandýðý söylem kulaklarýmýza aþina bir durumu fýsýldýyor fakat metnin içine girildikçe insanýn karþýlaþtýðý darboðaz, içinden çýkýlamaz hal ve bir dünya serüveninin getirmiþ olduðu tedirginliði hissediyorsunuz. Daha çok mesel tarzýna yakýn, kiþileþtirilmelerin ön plana alýndýðý bir süreci okuyorsunuz. KALENDER’in kalemi anlatmak istediðini coþkulu ve bir o kadar da kelimelerin en buruk halinden en çetin haline doðru savrulan bir edayla okuyucusuna sunuyor. “Gül Bakýþlý bir Günce” isimli denemedeki son paragraf bunu belki de en iyi ifade edenlerden: “ kapýmý açtým. Karþýmda soluk ve ürperen bir gül bakýþý: “özür dilerim, yalancý bir bahar tarafýndan kandýrýldým, özür dilerim.”
Satýr aralarýnda kullandýðý aforizmik savrulmalar belki de tarzýný oturtmuþ bir yazar olarak KALENDER’i ele veren cümleler. Bir örnek: “Sesesizlikten Sonra”adlý denemeden: “Bana kendine dair bir cümle kur, yeter ki içinde yeþereyim.”
Öykülerden oluþan ikinci bölümün giriþinde yazýlan þu cümleleri burada yazmadan geçemeyeceðim: “hýrçýn düþersen bilmezliðim say/ say ki efkârlý gecelere öykündüm/sana açýldý murad/ seninle açýlan kapý/ geçiversem hayatý düþüverirdim gözlerine/ bitkin savaþçý dünya.”
26 öyküden oluþan ikinci kýsmýn ilk öyküsü “Sýr Aðacý”. Bir daðýn eteðinde tek baþýna büyümüþ bir aðacýn dünyayý ve insanlarý algýlayýþýný akýcý bir dille anlatýyor. Yazar, bu ve öteki öykülerin bir çoðunda olduðu gibi her hangi bir nesne üzerinden yola çýkarak kendine ait anlam dünyasýnýn örgüsünü kuruyor. Kitaptaki ürünlere bakýldýðýnda olay örgüsü içerisinde kendine mutlaka bir rol biçiyor. Ya kendinden yola çýkan ya da kendine doðru sürüklenen veya öykünün bir yerinde olan biteni gözleyen bir halet-i ruhiyeyle devam ediyor öyküler. Metinleri okuyup bitirdiðinizde dimaðýnýzda hala öyküyle özdeþ bir þeylerin serüvenini sürebilirsiniz. ‘Düþ’ isimli minik öyküde yaþlý bir trenin kýzaða çekildiði müzedeki küçük bir dalgýnlýk anýnda içinden geçirdiklerini coþkulu bir anlatým ile vermesi ya da ‘Kapýnýn Ardýnda Ne Var?’la birlikte bir çok hikaye de okura yaptýðý þaþýrtýcý sürprizler… Veya ‘Gecenin Ölümü”nde insanýn fark edemeyeceði küçük bir ayrýntýnýn neler getirebileceðine yaptýðý vurgu, benim kitaptan aldýðý lezzeti artýran etkenler. Yazarýn bu dil ve üslubu ile Lübnanlý ünlü filozof – yazar Halil Cibran tarzýný, doðu yazýn geleneðindeki mesel örgüsünü verdiði ürünlere yansýttýðýný söyleyebiliriz.
Kullandýðý muhalif dil ve sözün yürüyüþüne kattýðý ayrýntýlar, kitabýn görsel açýdan tattýrdýðý lezzet birleþtiðinde Ferhat KALENDER ile çýkýlacak kýsa yolculuðun size keyif vereceðini düþünüyorum. Bunun yanýnda kitapta birkaç yerde rastladýðým dizgiden kaynaklanan yazým hatalarýnýn ve üslup kaymalarýnýn ikinci baskýda düzeltileceðini umuyorum. Arka kapaktan verilen þu cümle belki de her þeyi toparlýyor aslýnda: “ Her þey önümüzde açýlmýþ bir kitaptýr çünkü.”
Kitabýn kimlik kartý: 20 deneme ve 26 öykü. 150 sayfa. Tasarým ve grafik iþleri derginin bünyesinde kotarýlmýþ. Birinci basýmý tarihi, mayýs 2007. Bilgi için: Yolcu Dergisi Yayýnlarý 0 362 432 97 97. Fiatý: 5 YTL.