dipsiz kuyunun gölgesinde boğulurken
kırılıyor duvarlara vuran ışıklar

adımlar; karışıyor yarının yokluğuna...

beklenen rüzgâr, nefesi özlerken
sarılınca küçük esintiye

umutlar; saklanır yarının varlığına...

girdap savururken uzaklara/
/yakınlarda sezgilerden gökkuşağı belirir

ufku saran yitirilmemiş sözler
sığınır an’ın nefesine

bir katre suyun yansımana düşen
nasırlaşmış hayâlin
tınısı yayılır sonsuzluğa
ve
zamanın şarkısı
karışır yolculuğun dönülmez katmanlarına…
/
falezlerden yuvarlanır geçmişin izleri…
kozadan çıkar kelebek…
uçar…uçar…uçar…

hoşgeldin...ölüm......
hoşgeldin...hayat.....

Merâl Özcan