BABA

Sıcak ellerini o kadar özledim ki babam! Beni bağrına basıp saçlarımı okşamanı, arada bir büyük ellerin küçük ellerimdeyken gözlerinin parlak, dolu dolu bakmasını bile özledim baba!
Rüyadayım yine yeşil çimle ve aralara serpiştirilmiş papatyalar... Getirmişsin beni yine temiz, mis kokulu yere. Tabi biliyorsun papatyaları çok sevdiğimi ve bana taç yapıyorsun. Biliyormusun baba? Papatya kokusu değil de ben senin kokunu özledim.
Her gece gözyaşlarım yastığımı ıslattığında senin anlamlı dolu gözlerin aklıma gelince daha çok ağladım. O dipdiri bedeninin hastalıkla çöküşünü izlemek o kadar acı verdi ki! Her defasında Tanrı’ya dua ettim .”Babamı alıyorsan beni de al!”Yüzüme gülerken bildiğin acı durumu bana nasılda yansıtmamaya çalıştın…
Seni öyle özlüyorum ki, kokunu arıyorum bucak bucak gittiğimiz yerlerde. Biliyormusun baba? Denizin karşı tarafına gezintiye çıktığımızdaki o pek beğenmediğim parka bile gittim. Bana hep “Uzaklaşma” derdin, 10 yaşındayken. Fakat baba, baba ben 18 oldum ve sen yoksun!
Ani yıkılışın, toprağın kokusu senin kokunu çekmişti sanki…
Gözlerim daha bir dolu, daha çok yanıyor. Karanlıkta korkar oldum. Geceleri kör oluyorum. Sarılabileceğim sadece eşyalar kaldı. Sıcak tenin yerini soğuk yastıklar aldı. Yeşil kırlardaki papatyalar bile solgun geliyor gözüme. Yanımda olmanı o kadar isterdim ki…
Ben okula, sen işe birbirimizi birbirimizi uğurlamayı, baba ben senin her şeyini özledim!
Günler geçiyor belki ama anlar geçmiyor.
Hava çok soğuk baba! Şuanda senin içimdeki sıcaklığınla ısınıyorum. Anca öle yazabiliyorum içimdeki özlemi. Sabahları da kalkmak istemiyorum. Rüyalarımda seni istiyorum baba!
Aslında her zaman yanımdasın. Kokun ciğerimde, sevgin kalbimde, ruhun çevremde.
Seni hep sevdim. Her zaman da seveceğim baba…