Bir avuç dolusu boncuk ellerimde!Her birini tek tek, itinayla diziyor, kolye, bilezik yapýyorum kendime,sevdiklerime... Adeta köprülerle yollarýmý birbirine baðlayan, hayatýmý diziyorum o ince ipe. Þu anýmý geleceðime baðlayan ipe... Ne kadar da ince böyle!Belki de kýrýlmasý kaçýnýlmaz ama yine de devam seyrindeyim boncuklarý dizmeye. Sorgulamamaya çalýþýyorum; ya boncuklar aðýr gelirse ipin sýrtýna ya da taþýmaktan yorulursa bir gün diye... Sanki hayat eninde sonunda o sorguyu bana yöneltmeyecekmiþcesine...