Senden uzakken, ırakken kokuna;
Deliler gibi, Leyla gibi özlüyorum.
Yüreğim kırlangıç kanadında,
Bir o yana, bir bu yana
YALPALAMADA.
Acım; kapkara bir matem
elbisesinin içinde
DİVANE.
Dağları aşıyor, hasretimin boyu.
Çıkarıp çıkarıp
Ellerimin nemiyle yıprattığım resmini
HATMEDİYORUM...
Yüzündeki her çizgiyi ezberliyor,
Gözbebeklerinin ta içini inceleyip,
Ne işle meşgul olursam olayım,
Gönül gözümle yalnız seni seyrediyorum.
Sanki yanımda gibi bedenini
HİSSEDİYORUM.


Hasretin öyle büyüyor ki kalbimde;
Kaplumbağa hızıyla ilerliyor,
geçmiyor saatlerim.
Tuğlalar dökülüyor üzerime,
Paslı demirler saplanıyor
CİĞERLERİME.
Diri diri yakıyorlar etlerimi,
Toprağın altına gömüyorlar,
Karıncalar yiyor sanki bedenimi,
ÇÜRÜYORUM.


Artık buluşma vakti.
Acabalarla boğuşuyor yüreğim.
Beynimin haritası şaşıyor,
Kalbimin frenleri tutmuyor.
Ne etsem, nasıl olsam?
Yağmur yüklü bulutlar
Boğazımı mekan belliyor.
Dehlizlerde sabahlıyor ruhum
Dayanamıyorum; adeta
ÖLÜYORUM.


İŞTE! Gönlümün sevdiği karşımda!
Işığından kamaşıyorum.
Gözlerine bakmak istiyorum.
O hayran olduğum bedenini
Sıkıca sarmak,
Öpmek, sevmek, koklamak;
Ellerini tutmak,
Erimek, ateşinle yok olmak,
Koşmak çocuklar gibi,
Yuvarlanmak çimenlerinde,
Şarkılar söylemek,
Dans etmek karşında...
Yapamıyorum;
UTANIYORUM.


BİTTİ! Zaman doldu!
Yine döndüm yalnızlığıma.
Ayrılık kolumda bilezik.
Günlerim hasretliğe gebe.
Davetiyemin adı: SENSİZLİK!
Yine ellerimde sararmış
Fotoğrafın,
Kulağım telefonda yine,
Sesini beklemede...


EVET! Artık biliyorum;
Yaşadığım onca deprem boşuna!
Ahhhh! Sevgili....
Ne yazık ki, ne yazık ki öğrendim;
SEN bahanemsin,
ÖZÜR DİLERİM,
Ben yalnız AŞKI SEVDİM!


ESRA LEYLA ORUÇ
16.03.2008