Öksüzdün..
Ve henüz üç yaþýnda kaybetmiþtin anne sýcaklýðýný..
Kim bilir ne kadar yalnýz hissediyordun kendini..
Üþüyor muydun soðuk kýþ geceleri karanlýk odanda?..
Korkuyor muydun,geceyi aydýnlatan bir koca þimþek çaktýðýnda?
Hani bütün çocuklar korkarlar ya...
Aðlýyor muydun anneciðim mesela?
Yanýnda kimse olmadýðýný,kimsesizliðini anlayýnca?
Hani herkes birileri yanýnda olsun ister ya...
Kim bilir nasýl da üzülüyordun..
Kim bilir gözyaþlarýn minik yastýðýný kaç gece sýrýlsýklam ediyordu...
Kaç gece...
Kim bilir minik yüreðin nasýl da burkuluyordu...
Küçük arkadaþlarýn anne kucaðýnda avutulduðunda...
Annesi bir elinden,babasý diðer elinden sýmsýký tutmuþ mutlu çocuklar sana neler hissettiriyordu?
Bakýyor muydun arkalarýndan gözlerin nemli,buruk yüreðin...
Ayaðýn bir taþa takýlýp düþüverdiðinde yere...
ANNEM diye þefkat dolu bir sesle seni kaldýran olmadý deðil mi?
Hep kendin düþüp,kendin kalkmýþtýn....
Yalnýzdýn alabildiðine...
Ve henüz çok küçükken kaybetmiþtin anne sýcaklýðýný
Yalnýzdýn...
Ama yalnýz býrakmamýþtýn beni...
Bir soðuk kýþ gecesi üþüyüversem buðulu nefesini bulurdum yanýbaþýmda,
Ya da korktuysam eðer,O güzel ellerin sarýverirdi minik yanaklarýmý,
Oðlummmmm...derdin sýcak...
Oðlummmm...sýmsýcak...
Çocuðuz ya, benim de ayaðým takýlýrdý düþerdim saða sola..
Týpký senin gibi...
Ama ben hep kendim düþerdim,sen kaldýrýrdýn beni...
Ve bir gün gittin...
Yalnýzlýðýný geride býrakarak gittin...
Þimdi ben yalnýzým anneciðim..
Ve çok erken kaybettim seni...
Ayaðým takýlýyor yerlere düþüyorum...
Yattýðýn yerden yükselip kaldýrýr mýsýn beni?