Çok uzun yýllar geçti
çok kar yaðdý. çok fýrtýnalar esti
Ne hastalýklar peydahlandý bedenimde,ne lekeler..
Kaç kere kollarým çýktý yerlerinden.
Kaç kere takamadým yerine.
Kaç kere sancýlandým ve bayýldým.
Kaç kere kalbim kýrýldý orta yerinden.
Yine de içim acýya acýya düþündüm seni.
Ve hayal ettim, kalbimin sana sakladýðým en güzel yerinden.

Bekledim.
Gelmeliydin.
Görmeliydim seni.
Görmeliydin seni görmeyi ne çok istediðimi

Bir sabah hasretlerdeydim.
Sesler duydum.
Ýçimden. En içimden geliyorlardý.
Belki daha derinlerden.
Kendimden uzaklaþtým birden.
Ýçimde bir can daha vardý sanki.
Bu þaþkýnlýðýn akýþýna býraktým kendimi.
Sesler birleþip tek bir sese döndü sonra.
Her tarafýmda yankýlandý. Susmak bilmiyordu.
Ýçimi kemiriyordu.

Baðrýþmalar, çýðlýklar duydum.

Gözyaþlarý döküldü.
Ve ihanet taþlarý yuvarlandý.
Hepsini hissettim.

Sonra çýkageldin.
Kaçýnýlmaz zamanýn, kaçýnýlmaz günün, kaçýnýlmaz saatinde.
Alýn terin döküldü ellerime,
seni bu þiire yazayým diye.

Yine her zamanki gibi güzelsin.
Ve her ölümde esmerleþen,
her yeniden doðuþta ýþýldayan.

Gözlerini görmek en güzel.
Umudu gerçeðe dönüþtürecek gözler.
Hayata dair güzel þeyler düþünmek onlarla beraber.

Her güldüðünde neþeliyim.
Her baktýðýnda umutlanýrým biraz daha.

Gözlerin bir daha dalmasýn uçurumlara.
Her daldýðýnda kayýp giderim beraberinde yoksa.

Göz kapaklarýnýn kýrpýlýþý dünyayý hýnçla tekmelemem.
Yada kuytu bir yerde gizliden cinayet iþlememin aný.
Gözlerini kapatman kör bir kuyu karanlýðý.
Karanlýðýn gecelerden de yaman.

Karanlýðýna alýþmak imkansýz.

NAZLI NUR YILMAZ

27 NÝSAN 2008 PAZAR

ANKARA