bir şiir yazmak istiyorum
kimselere söyleyemediğim
bilipte anlatamadığım
kendimde keşfettiğim
gizli bir aşkın üzerine
bu aşk ölüm
evet ben ölümün gücüyüm
yalnızlığın ve karamsarlığın
yazımda ki kir keşke bedenime
ve yüzüme de işlese
yine neyse diyorum
neyseleri ve boşverleri fobi haline
getiren siz korkunun hobi düşkünleri
siz de artık ölüme adım adım soluk soluk yakınsınız
bileklerini ayrılık şarkısıyla kesmek isteyen bir genç
var oluşa ve yok oluşa anlam veremeyen sizlerle eştir benim için
işte göz yaşlarımın son mektubu buydu
kızgın öfkeli bir o kadar da senden kaçan
aslında hep kaçıyorum
şiire şarkıya şaraba vuruyorum kendimi
bir telefon edip merhaba diyecek cesaretim bile yok sana
ölüme de öyle
nerdesiniz onu bile bilmiyorum
sevgi de böyle
bazen yatağımın ışıltısı
bazen düşüncemin gecesi
bazen kelimelerin anlamı
bazen de bazen diye anlattığım birazlıklardır