Yalnýzlýðýn ritmiyle baþlayan yüreðin iç çekiþleri beraberliklere gebe býrakýyor insaný. Ve her aralanan kapýya koþuyor insan yalnýzlýðý alt etmek adýna. Güzelliklere inanarak daldýðý kapýlardan hüsranlara batýrýlmýþ ve daðýlmýþ olarak çýkýyor. Hangi aþk ebediyen kalýyor ki en uzunu bile ölümün bedende býraktý soðukluðuyla sonlanýyor. Ölümsüz olduðunu inandýðýmýz duygularda topraðýn esaretinde býrakýyor kendini.

     Bedensel yalnýzlýklara deðil sitemler, ruhsal yitiriliþlere. Ýnsani ne kadar kavram var ise yok olmuþ yüreklerde. Bir þeyleri yaþama heveslerinin ardýnda insanlýðý unutmuþ yürekler. Yaþama dair geçirdiðim her an kendim olma hevesindeyim. Maskeler takmadan yaþama, insanlarýn gerçeklerini yüzüne vurabilme hevesindeyim. Yalan gülümseyiþlerimin utancýný içimde hissetmeme hevesindeyim. Sevmelere umutla bakýp umutsuzca sevgisizliklere boðulmama hevesindeyim. Heveslerin içinde yaþamama hevesindeyim.

Yalnýzlýk bir kere palazlandý mý ne alaþaðý edilebiliyor ne kovulabiliyor yürekten. Ýnsanlarýn içinde yalnýzlýðýnýn hissiyatýna kapýlýveriyor aykýrý düþünüþlere sahip olan insan. Sokak sokak cadde cadde koþarak gelip geçen yüzlere bakarak kendi yüzünü arýyor ve yolun sonunda bir çýkmazda buluveriyor kendini. Yine yalnýz olarak ayný sokaklarý ayný caddeleri ve ayný yüzleri tekrar sorgulayarak geldiði yere geri dönüyor.

Ne yalanlara bulandý yüreðim. Ne aþk denizlerinde boðuldu bedenim. Ama þimdiler sevgisizlik denizlerinde boðuluyor yüreðim. Ve dokunuþlara hasret bedenim. Yalnýzlýðýn ittirmesiyle sevmeye zorlamalarýmýn da anlamsýzlýðýnýn farkýndalýðýndayým ama hala sevilme çabasýndayým. Ýþte yalana bile bile kendini adamak bu olsa gerek. Hangimiz aþkýn kanýmýzdaki akýþkanlýðý karþýsýnda direnebilmiþiz? Hangimiz bugün yalan olduðunu nitelediðimiz aþkýn yarýn gerçek olduðunu düþünmemiþiz. Bence hiçbirimiz.

Bu akþamda yalnýzlýðý dillendirdi yüreðim. Gece yine yalnýzlýðýn þekilsizliðinde þekilleniyor. Ve yalnýz kalmama adýna gecenin mavisine ve müziðin týnýsýna sarýldý yüreðim.