Tanrılar yağmurdan mı kaçıyor?
Şemsiyesiz yakalandılar demek!
O da nesi?
Ne yer yırtılıyor ne gök yıkılıyor,
Efsane son bulacak demek!

Yürü Musa. Korkma; emri Aşk verdi
Ateşten geçtin sen, tenimde yürüdün.
Soyluydun.
Vur suya vur şu şehveti
Deniz ikiye bölünsün.

Elini ver İsa
Ey oğul! Rahmim yine döl tutuyor.
Ah sen yanıldın oğul.
Zaman ölümünle başlıyor.
Zaman şaşkın zaman
Beşer doğurduğu ile sevişiyor
Ya sen İsa hazır mısın?

Eline vurgun gözüne vurgun
Ah insan bir kendine vurgun
Vakti geldi en büyük vurgun(un)
Hıra Dağı aşka kesilecek.
Bugün Aişe benim adım
Oku! Ey Muhammed; oku!
Dün Havva idi, bugün “kadın” benim adım.

Tanrılar yağmurdan kaçıyor!
Bedenimin tüm mabetleri tütsüleniyor.
Ezelden beri Ağrı Efsanesi kadar efsunlu aşk ile maşukum mumları yakıyor.
Gel Sen Ey Âdem Gel Benden Doğdun Ve Bana Eş Yine Sen Oluyorsun
Tanrılar her çağda hileli oynuyor.

Tanrılar yağmurdan kaçıyor
Ne yer yırtılıyor; ne gök yıkılıyor!

Gülcan ÇETİNKAYA / Ağustos 2008- AFYON