İçinde bir şeyler vardı bu sabah.
Ne idüğü belirsiz.
Karmaşık duygular,
Ufukta yitip giden isimsiz siluetler,
Bumeranglar,
Karga sürüsü gibi ne kadar çoktular.
Sıfırdı yürekleri,
Boştular.
Sevdaya bir kala durmuş saatin iniltisi,
Acı çığlıklarla çırpınırken kulaklarında,
Bir ışık göründü uzakta,
Gümüşi…
Sanki, dokunsa kaybolacak lanetlenmiş kaderi yüzünden,
Öyle yakmış ki her şey yüreğini,
Şöyle göz ucuyla baktı, uzatmadı titreyen ellerini.
Kovdu yanı başından.
İnada dönüşmüş kırılganlığından,
Yaşamadı…
Sevemedi ne dünü ne bugünü.
Mabedin kapısında yüzen kağıt gemiler bile,
Tanrının huzurunda, ayindeymişçesine suyla seviştiler.
O sövdü yazgısına, adını sıla koyanlara.
Suskun şiirlerinin dizelerini patlatan,
Bin desibel şiddetinde bakışlar.
Kelebeğin kanatlarında siyah,
Serçenin gözyaşında ölüm,

Bir ses dedi ki…, nefesini tutup dinledi…
Canına susamış belli
Tuba dallarını bırakıp tutunduğu, cehennem ateşiydi…