HAYAT İŞTE......nasılda büyük bir hızla kayıp gidiyor elimizden zaman.ömürler ise gelip geçiyor hayatın o şaşalı sahnesinden.göz alıcı ve bir o kadar da yorucu...
Zaman ise tıpkı bir poyraz gibi yada kasırga;büyük bir süratle gelen ve bir o kadar büyük bir hızla giden.Peki ya geride kalan :yorgunluklar ,yılgınlıklar ve belki de bitmişlikler.Nasılda diline vuruyor insanın değil mi yaşadığı hüsranlar.Bizleri koca agızlı birer varlık olmaktan öteye taşıyamıyor yada zaten çıkmayan sesimizi daha kısıyor.Kimse duymuyor feryatlarımızı,çığlıklarımızı...
Benimde dilime değil de kalemime vurdu belki de apansız biten bir günün ardından başlayan bitmek bilmeyen bu gecenin yüreğimde kanattığı acı.
Acı,acımak,kanamak......hangisi daha dogru olur bilmiyorum,hangisi daha iyi karşılayabilir :yüreğimdekileri,zihnimdekileri?Ama şunu biliyorum ki dilim sussa da ,gözlerim sussa da ne yüreğim susacak ne de onun tek yoldaşı .......