İzEdebiyat - NiL Türk

Hastalıklı bir sonbahar sabahındayım..martılar
Arap saçına dönmüş anılarımı uyandırdılar
Meğer ne kadar şiirsizmişim..
hatta boynu bükük acılarımın kipleri bile var
Kış uykusuna yattı şimdilerde dudaklar
Söylenilmeyenlere zırhlanmışlar
Şiirim bitmiş benim şiirsizim!
Hani..en çok da hissiz!
Salla pati büyüyemeyen bünye
Alışkın sömürgesiz aşkları yenmeye
Kış uykusuna yattı şimdilerde dudaklar
Kıpırtısız kışkırtıcı susuz susuşlarıyla esas duruştalar
Şiirsizim ben!..ama en çok da kafiyesiz!
Hani..çaydanlığın olmazsa olmazı demliksiz
O çok sevdiğin sigarana bile kimliksizim
Bilmişliğine ayıracak bir kaç kelime dilsiz
Bitmişliğin bile apayrı olmalıydı senin.."kısmetsizim"
Ama en çok da şiirsiz!
Keşke kimselerin yerleşemediği yerleşkelerimde avutsaydım seni
Ne de yakışırdın siyah-beyaz evciliklerime yani..

Ne tuhaf!bak kaybede kaybede buldum kısmetimi
Mamafih bulunduğunda bana verdiğin aşk tarifinde kaybetmek seni
Ne acı!
Suni buluşmalarda tetikletilen arzular
Bencilliğin sisinde aralanan "fakat" lar
Beni bunlara emanet edip de savrulmak
Bu nasıl bir sancı!
Hangi nehrin akıttığısın
Hangi bağ bozumunun şarabısın
İşte ..gel gör kiii şimdilerde şiirsizim,kanı çekilmiş,bitmiş..keyifsiz
Mülteci düşlerinin dürtüklemeleriyle sindirilmiş
Kırık aynaların sırrında ama en çok da şiirsiz!

Kış uykusunda şimdilerde dudaklar..
Kalbimde ölen biri var..
Cesetsiz cenazem var
Ölen ama namazı kılınmayan
renksiz,kokusuz, kıpırtısız, a(r)tmayan, değişmeyen,bulunabilen veya bulunamayan
bir naaş yatıyor.. içimin en iç-ten(sel) yanlarında.
Ruhuna okunabilecek en önsöz;

Ruhumun kabuklarını soyana
zarlarını asla ellettirmem!..
ekilemeyecek çekirdeklerimin mezarı kalbimde cenazesiz bir ceset var!

gömdüğüm sandığım gözyaşlarım
sensizlik cumhuriyetinin rüzgarlarıyla
sürükleniyor yüzüme
artık unutulmaya yüz tutmuş aşkların
aşığıyım
en kırılgan yarasıyım
dokunma bana!
sakın!
Evcil pişmanlıklarıma değdiğin an
parmaklıksız gözyaşlarıma
senin nehrin bile karışamaz!
beni yas tutarken tutma!

Önce kayboldum arkamda kalan küçük şehirden sonra..
Sonra boğuldum İstanbulun ağır kokan sevda masallarında
Parçayım artık..paramparça!Filizlenmemiş aşklara sulandım
Sen yüreğime kardığım
Gözlerime sardığım
Bekleme sakın!Vuslat yok bu şiirin son mısrasında

Özendim hep kapılarını açık tutan bezirganbaşına
Israrla sobelendim ben en köşe başlarında
Pişmanlıklarımı 7 taş misali devire devire yaşadım
Öyle ya!Annem "yemek hazır" deyip çağıracaktı oyunun sonunda
Sessiz saklambaçların zehirli heyecanlarıyla
Serseri kuşatmaların altında
Fırlattım tüm renklerimi çırılçıplak kaldım "simsiyaha"

Hastalıklı bir sonbahar gecesindeyim..yağmurlar
Kanıma yağabildiklerince yağdılar
Meğer ne şiirsizmişim.."kıymetsiz"
ama en çok daaa "kısmetsiz" !