Bir gün mutlu oldum sanma,
Ömrümü tüketti dünya.
Gerçek değil, yalan amma,
Beni benden etti dünya.

Düşe kalka ben giderken,
Ölmek için daha erken,
Yaşamalı böyle derken,
Yaşanmadan bitti dünya.

Bütün geceler karanlık,
Bütün sevgiler bir anlık,
Şu gönüle bir yarenlik,
Bulamadım gitti dünya.

Kiminin ahını aldın,
Kiminin ömrünü çaldın,
Kime derken, kime kaldın?
Sende kimler yitti dünya?

Anladım gençlik çağımda,
Hiç gül bitmemiş bağımda,
Bir ‘Hû’Leylâ’ dudağımda,
Eriyen vakitti dünya.

Diken oldum her bir güle,
Naz ederken gül bülbüle,
Yana yana döndüm küle,
Artık cana yetti dünya…

(‘Hû’Leylâ’ya şiirler)