Birkaç kapıdan ibaretti varlığına dokunabilmek
Terli avucumla aralamak istedim varlığının önündeki engeli
Belki izinsizce dokundum o engele bencilliğimin sınırında
Önce zahmetsiz göründü
Sonra üst üste yığdı tüm kararsızlılığımı
Karanlığına ışık olmamı isteyen bir göz belirdi
Adım aldım kararsızlığımın karşısındaki kararlılığıma
Yürüdüm hiç korkmadan hesapsızca yürüdüm
Anlam yüklemedim varlığıma sızan varlığna
Bir an sendeledim durmam gerekti
Karanlık arttıkça korkular sardı benliğimi
Üşümeyle başlayan ürpertiler dört bi tarafımda...
Belki korkuyorum, belki kararsızım, belki üşüyorum
Ama yürüyorum tüm imkansızlara inat sana yürüyorum
Karanlığın varlığına yansımasına değil
Varlığının karanlıkta kaybolmasından korkuyorum...