Diþime matkabý soktu doktor...
uyuþturmadan beni
çýrpýnýrken masada
o sakin imanlý
oydu diþimi...
nefes almaya çalýþtýðýmda arada
soðuk havasýný sýktý
üzerine...
beynim bulandý...
uyarýldý...
çýrpýndým, çýrpýndým...
ama aðlamadým hiç
gözyaþý dökmedim hiç
güçlüydüm
çok güçlü göründüm...
matkabý tekrar yap
tam temizle çürüðü dediðimde
tekrar
výn výnladý diþimin üstünde...
dayanamadým çektim kendimi
kaldý leke yine tam
temizlenmeden…
yumuþak deðil dedi kalan
uyuþturucu olmadan
bu kadar katlanabilen bir sensin bildiðim diyen...
yine havasýný sýkýp aynada
bana gösteren diþçi...
ellerimin yumruk yapýlmýþ haline baktý...
güldü
aferin dedi yine...
ben derin bir nefes alýrken
iþkence
çektiðim diþim.
matkaba baktým
o koyarken masasýna ve
ucu takýldý plastik eldivenine
diðer eliyle çýkardý
makineden ayrýlan matkabýn ucunu
eldiveninden...
yüreðim doldu gözyaþlarýyla...
haykýrmak istiyordum baðýrmak...
sar beni sarmala demek
koru beni ýlýt demek...
ama çekildi içim...
dudaklarým büzük...
üstüne konan kalsiyumun soðukluðuyla tekrar
sarsýlýrken ben...
soðuk, soðuk titrerken
nasýl bir þey bu aðrý
annemin çektikleri...
anam...
anamýn aðrýlarýný da duydum mu yüreðimde
yeterince ona da yardýmcý olamýyorken ben...
uyuþturulamayan aðrýlarýný duydum mu?
yüreðimde...
onun aðrýlarý gibi daðlandý mý yüreðim...
ah anam ah...
sen nefesi bile zor alýrken artýk
gücüm yok kýzým derken...
evini görsem ne iþe yarar
eþyalarý görsem
neyime derken
gücüm yok
elim yoruldu konuþamýyorum derken matkabýn verdiði acý nedir ki...
ah anam ah
uyuþturmadan kendimi
diþimi yaptýrtýp
seni anlamak varken
ve sana hiç yardým edemiyorken
sadece ve sadece
Allah’ým onun günahlarýný affet
onu cennete nasip eyle
demekten baþka ne yapabilirim annem...
seni ne kadar sevdiðimi biliyor musun annem
sana hiç bunu gösteremedim annem doya, doya
gösteremedim annem.
öfkemi gördün hep isyanýmý...
baðýrmamý gördün hep intiharlarýmý
annem
hatalarým çok dedirttim sana ben annem
oysaki yok hiç bir hatan yok annem yok
sen her þeyinle güzelsin...
artýk unutuyorsun bile dünü...
bunu okurken bile bu aný...
annem niye daha erken
sarýlamadým sana doya, doya annem...
niye
...
niye daha çok seni seviyorum diyemedim..
niye daha çok senin hiç suçun yok
sen benim her þeyimsin diyemedim annem...
niye yaþlanmaný bekledim annem
seni niye hep genç kalacaksýn sandým...
o yaþama sevincin o yaþama hýrsýn
nerde annem...
beyaz saçlarýn mavi gözlerin
güzel, güzel bakarken bana artýk sesim bile sana uðultu gelirken ilaçlardan..
sana niye daha çok sarýlamadým
seni niye daha çok seviyorum demedim annem...
diþime dayattýrdýðým matkap nedir ki...
sen daha fazlasýný yaþarken annem...
yüreðimin meleði...
tüyünü bile okþadýðým annem...
kýrýþýk ellerini ellerime alýp yanýnda uyurken...
hep elini tutma isteðim býrakmak istemediðim annem...
soðuk havayý sýkan
sonra üstüne de içi yapýþkanlý soðuk
köprüyü yapýþtýran doktor...
bastýr dedi pamuðu diþlerimin arasýna koyup
bastýr biraz daha acýyacak için..
biraz daha...
buz gibi...
sýzým, sýzým sýzladý beynim...
karýncalandý...
dayandým bayýlmamak için dayandým...
senin istediðin evlat olmak için güçlü durdum..
hissettirmedim daðlanan yüreðimi hissettirmedim...
çýktým oradan...
koþar adýmlarla...
minibüse bindim...
sarýlacak bir dal aradým ýlýk bir yürek..
doya, doya aðlayacaðým bir omuz...
ama bulamadým...
annem
caným annem...
senin omzun gibi bir omuz bulamadým...
bir o yana, bir bu yana koþtum
çýrpýndým...
delirdim...
baðýrdým...
ve tek yine minibüse bindim indiðim yerden...
ve býraktým kendimi kendi içime
aðladým, aðladým, aðladým...
hiç durmadý dinmedi gözyaþlarým...
matkabýn aðrýsýna dayanmanýn aðrýsýna
þimdiydi isyaným...
aðla anne…
aðla... ve rahatla...
ve ne olur sonra gül sevgiyle yüreðinin
en derin ýlýk þefkatiyle gülümse bana...
gözlerinle ýlýk, ýlýk
mavi, mavi bak yine...
tut ellerimi býrakma...
seni seviyorum anne…
her gün söyleseydim keþke bunu sana
ve seni ne kadar çok sevdiðimi bilseydin
söylüyorum geç kalsam da
yarýn hatýrlamayacak olsan da
sen bilirsin yine çok içten
hissiyatýnla benim seni sevdiðimi anne...
her geliþimde bir parça eþyaný daha bana uzatýrken sen...
senin her þeyinin benim yanýmda olacaðýný
haykýrman... her uzatýþýnda...
sana ait tüm güzellikleri avucuma aldýðýmda ve tek
evime getirdiðimde...
matkabýn výn, výný diþlerimin üstünde...
caným annem...
her eþyaný korumak...
onlarý saklamak...
hep seni yaþatmak yüreðim...
merak etme annem...
ben seni seviyorum...
eþyalarýn olmadan da severim yüreðimde...
o sevgi dolu bakýþýn annem
en güzel eþyan o deðil mi?
yüreðimi doldurup taþýran o ýlýk
þefkatin annem...
annem ellerin ellerimde hep...
o emek veren ellerin...
saçýmý, kafamý okþayýp hep
ne güzel beynin var, kafan var diyen
annem...
yumuþak, yumuþak severken...
ellerinle içimi rahatlatan annem...
cennet hep ayaklarýnýn altýnda olsun...
cennetin içinde beni bekle annem...
tekrar orda el ele tutuþacaðýz annem
ve sen yine kafamý seveceksin annem
baþýmý o ýlýk göðsüne yaslayacaðým annem
sana sarýlýp
kokunu içime çekeceðim annem...
seni çok ama çok seviyorum annem...
sana bunu demediðim günler için beni affet...
yüreðini ferah tut...
kýzýn senin gibi güçlü olacak annem...
dik
akýllý saðlam dayanýklý
hayatý senin kadar seven...
senin kadar sevecen... ýlýk...
olacak annem…
annem
sabaha yine beraber uyanacaðýz...
el ele...
hep el ele tutunacaðýz hayata annem
seni seviyorum annem
sen dünyanýn en güzel annesisin
annem
annem sen benim nefesimsin...
kalbimin atmasýný saðlayan
güneþimsin...
ellerim yumruyken
haykýrýþýmsýn hayata...
ve sen benim dostum yol arkadaþýmsýn...
omzumu dayadýðým aðladýðým... güldüðüm...
ve sen annem hep benim içimsin...
sevgimsin...
daðýttýðým fenerimsin...
ve annem sen caným ciðerimsin
seni seviyorum...
seni seviyorum çok seviyorum annem...
7 aralýk 2008
Gülten Aðrýtmýþ