ekmeğimden birik dur
ömür sandığım
fi tarihinse tanığım
sabrınla gezinirim
ağır uykuyu özlerim
yoka yandığım
toprağım uysa davetine
göm sevinirim

-ekmek dil verir;
aş için iş gerek
ekmek için emek
onun gücü bilek
emek bilek yürek
tek karanfil demek

çözün kanıma karış
soğuğuna alışırım
kafanı buldum artık
uyursan karışırım
emek kuyuma ilenme
damlar birikirim
niyetle içimde kendini
tutsun gerekirim

-emek dillenir;
barış için emek
barış için yürek
barış ekmek demek
barış emek barış ekmek
barış ekmek yemek

karanfilce hızlan artık
duyarsız yelelim
barış durağını göremedin
yolun sövdü
devekuşu kanadına kandın
başın döndü
hala da dön baba dönelim
babalara gelelim

-barış öfkelenir;
tek karanfil elde
barış niyetine hem
iş aş özgürlük hem de
işte o tek karanfil ille
barış iş aş için ille de.

-emeğe tek karanfil; önde!


Müjdat Eraslan
balaban Kent Şairleri.