Bilindik şekilde belirir yaşamlar.kimi zaman bir hayal kimi zaman ise gerçekle, olmayan arasında bir köprüdür.Her nasıl yaşanırsa aslında yaşanmış denilen yaşanılmamış bir algı topluluğudur.Nasılki bir sabah kalktığınızda yapmak istedikleriniz yapmak istemedikleriniz kategorisinde belleğinizde kargaşa yaratır ya işte yaşamda yaşanıldığı kadarı ile değil yaşanılmadığı kadar değerledir.

Bilindik şekilde yaşam denilen, nefes alma ya da tatminkar bazı duyguların bedene ve ruha verdiği haz olarak tanımlanır.Ama aslında felsefe kavramının günümüze dek sürecinde çeşitli başlıklar halinde incelenen yaşam bir bakıma Platon'un yansıma kavramına benzer tabi Platon'dan önce Aristo'nun Hiç'lik düşüncesi bunu tamamlayıcı nitekliktedir ama bir farkla; sözü edilen dünyanın Hiç ten var olması değil sözünü ettiğim yaşamın aslında bir algı topluluğu arasına sıkışmış Hiç'liği.........

Bu nasıl bir anlayış ya da bu düşünce ne kadar doğru?

Bu sorunun cevabı her bir bellekte farklı şekildedir hatta bu düşünceye katılmayanlarınızda da bu düşünce bazı demler zihin kurcukluyor.Acaba mümkün mü yaşamın algıdan ibaretliği? Bir bakıma evet.Şimdi şöyle düşünelim; bizim değer vermediğimiz bazı olgulara tepkimiz açıktır.

Nasıl yani? Bu değer vermediğimiz olgulara biçimsiz şekilde konuşmalarla cevap veririz ve bazen değer verdiğimizi düşünmesini isteriz amaaslında bizde iyi biliriz ki sözü edilen olguya değer veririz.Eğer öyle olmasa idi bu olguya biçimsiz şekilde cevaplar vermek yerine hiç bir yanıt vermeden değersizliğini gösterebiliriz.Ama yapmıyoruz.Çünkü değer veriyoruz.Ve sadece algımızda kalıyor değer vermediğimiz düşüncesi.....

Baştan beri demeye çalıştığım belki algılarımızla yönlendiremeyiz yaşamı ama yaşam algılarımızı bize göre yönlendirir.

Konuşmak, istemeyince susarsın;

görmek istemeyince kör olursun

Ama

susuyorken konşuyor

körken görüyorsundur.......

Katılmayabilirsiniz ama en azından bu güne kadar geçtiğiniz nehirler dolusu insanları ve toprağı düşünün bakarsınız gerçekten algılar sizi yönlendirmiştir....




İyi yürekli pınarlar gibi gülümseyin her dem...