Esince deli poyraz,
Ben yutkunur dururdum,
Kar döverdi toprağı,
Kırılır dökülürdüm.
Sus derdi göçmen kuşlar,
Kızardı güneş bana.
Kulağımı çekerdi,
Yaramazlık yapınca.
Tavşandan da ürkektim,
Bir körpecik yürektim.
Titreyen gözlerim,
Büzüşen dudaklarımla,
"Daha küçüğüm!" derdim,
"Büyürsem geçer elbet
Bütün kederim, derdim"
Yıllar geçti dillendim,
Bir gönüle yönlendim.
Vuslata çare dilendim,
Ayrılıkta ölendim.
Bir çelme gurbet taktı,
Yer ile yeksan oldum.
Halden anladı canan,
Yâr ile yarân oldum.
Muhabbet beslediğim,
Gönülden ırak düştüm.
Alınyazısı deyip,
Boynumu öne eğdim.
Yaz, bahar, zemheri, güz,
Yârsız ben hep üşüdüm.
Ona dokunmak vardı,
Ben hülyasına değdim.
Gerçek değil bu masal,
Ne yâr gülünü derdim.
Ne kerevetine çıktık,
Ne bir murada erdim.