Prensiplerden hoşlanmam. Önyargıları yeğlerim. Daha içtenler. -Oscar Wilde |
|
||||||||||
|
En kötü kabuslarımda şeytan, Bitmeyen gecelerdeki özlem oldun. Sen, hayatın acımasızlığıyla boğuşur, hep kendini avuturdun gamsız, umarsız fakat her zaman birazcık ezik birazcık da buruktun Sen, her zaman böyle miydin yoksa benden geçen bir hastalık mıydı sana hüzün Hep bi’ parça ağlamaklıydı yüzün Kendine aynada şöyle adamakıllı bir baksaydın görürdün Ama sen o kadar vurdumduymazdın ki kendini bile umursamazdın Herhalde o yüzden olacak ki aynaya bile bakmazdın Sen de kaybettin çoğu zaman hayatta ama benim kadar değil En azından sen kazanmasını da bilirdin Bense hayata yenik düşmüş birisi olarak hep senin kadar vurdumduymaz olmayı isterdim Sen, bazen deli dolu, çılgın Bazen duygusal, canayakın Kimi zaman da yapayalnız ve içekapanıktın Eksik olmazdı gözlerinde hüzün Hep bi’ parça ağlamaklıydı yüzün Sen, karmaşık ve anlaşılmaz biriydin uzaktan bakınca Her zaman için saklayacak birşeylerin vardı dışarıya Kimseyi yaklaştırmazdın fazla, içindeki fırtınaya Yaklaşmaya çalışanları da kendince cezalandırırdın Kimseye benzemiyordun yine de; Sen, sen farklıydın Belki de bu yüzden etkilenmiştim senden Sonradan anladığım benzer yanlar vardı aramızda Sen farklıydın… Ben de farklıydım… Sırf bu yüzdendi belki de sana yakınlaşmak isteyişim Sırf bu yüzden kopuyordu belki de aramızdaki iletişim Sen, içimdeki ümit oldun çoğu zaman Titrek bir mum ışığı gibi soludun içimdeki karanlıkta Hayatın bu katlanılmaz yanlarına nasıl da gülüp geçiyordun Sen güldükçe düzeliyordu hayat, daha bir çekilir hale geliyordu Bazen sen de yoruluyordun, karşı koyamıyordun bazen Yüzündeki tebessüm acı bir burukluğa dönüşürdü o zamanlar Eksik olmazdı gözlerinde hüzün Hep bi’ parça ağlamaklıydı yüzün Hiç senin kadar güçlü olamadım ben Bu yüzden kaybettim hep savaşmadım, kaçtım Kaçmak bir çözümmüş gibi kaçtım beni korkutan, içimi acıtan her şeyden Bana güçlü olmayı öğretemedin sen, ayakta durmayı, fırtınaya karşı başı dik, korkusuzca yürümeyi öğretemedin… Çünkü sen de kaybettin en sonunda Teker teker sahip olduklarını Ama sen kaybetmezdin hiç, en azından istemeden kaybetmezdin… Söyle nasıl oldu? Nasıl oldu da bile bile kaybettin herşeyini?
İzEdebiyat yazarı olarak seçeceğiniz yazıları kendi kişisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluşturmak için burayı tıklayın.
|
|
| Şiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleştiri | İnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babıali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratıcı Yazarlık | Katılım | İletişim | Yasallık | Saklılık & Gizlilik | Yayın İlkeleri | İzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Girişi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
İzEdebiyat bir İzlenim Yapım sitesidir. © İzlenim
Yapım, 2024 | © Kaan DeKo, 2024
İzEdebiyat'da yayınlanan bütün yazılar, telif hakları yasalarınca korunmaktadır. Tümü yazarlarının ya da telif hakkı sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadır. Yazarların ya da telif hakkı sahiplerinin izni olmaksızın sitede yer alan metinlerin -kısa alıntı ve tanıtımlar dışında- herhangi bir biçimde basılması/yayınlanması kesinlikle yasaktır. Ayrıntılı bilgi icin Yasallık bölümüne bkz. |