Ýntihara meyillidir kandaki delilik
ve önünü aldým sanýrsýn,
oysa çýldýr(t)maya baþlar sözleri sýðýndýðýn þarkýlarýn...

Hangi ucundan yakalayýp ortasýna sürüklesem adýmlarýmý
yine de en ucunda buluyorum kendimi;

- Hayatýn...

Ýçine þiir kaçan bir gecede
ak düþmüþ saçlarýmýn her bir teline kendimi asýyorum;
dilim düþüm baðlý bu üzgün, gözyaþý kentinde.
Tüm asudeliðiyle
gözbebeklerime iþlerken duvardaki mavi,
içimdeki rengin hüzün bir kat daha þýmartýyor geceyi;
karanlýkta kýpýrtýsýz bir tebessüm saðanaðý,
çekip alýyorum ölmeyenleri hüznümü doyurmaya...
Düþ kurmanýn bedeli kýrýklar iþte yüzümde çizgi çizgi,
yaþlanýyorum sanýrým;
týpký on yedi yaþýmýn haziranýna devrilirken gençliðim,
büyümek zorunda olduðum gibi...
Aynamda küs bakýþlý yýllar darmadaðýn,
cam kýrýklarý kan sýzdýrýyor þiir yataklarýna yüreðimin;
ve küfre susamýþ aðzým zamana ana avrat!...

Ýntihar yüklü sevdalarýn
üstü þiirle örtülmüþ cesetlerini taþýyorum içimde;
yüzünü hiç kimselerin göremediði.
Katilini fýsýldýyor iþte geceye tanýdýk ölümler;
hiçbiri ben deðilim bunlarýn...
hüzün aymazca dolaþýyor tenimde,
þiirimi yýrtan bir el yüzünü gizlemeden haykýrýyor:
''sen haklýydýn!...''

Bir boþluðun resmini çiziyorum duyduklarýma saðýr kalan yanýmla,
uçurum yosun kokan bir kent ýsmarlýyor bana,
kimliðime doluþan harflerle sýnýrlý kalýyor kente aþinalýðým...
kaçmak istesem de yakamda buhran saatleri;

Kýrýlmaya gidiyorum, kýrmadan dönerim…

- Hayat!...


- orhan karýn -