Bir sevdadır yaşam,
Delicesine koştuğun,
Durup dinlenmediğin.
Arkana önce hiç,
Sonra sık bakar olduğun.
Dikleşen yokuşlar,
Sıklaşan çalı çırpının
Arasında örselendiğin.

Bir romandır İstanbul,
Kokuşmuş.
Renkli,
Gürültülü,
Ama vazgeçilmeyen.
Tarihin tozlu,
Ve öğretilmeyen
Sayfalarıyla
Dolu ağır bir roman.

Ekimdir,
Hüzne “merhaba” dediğin,
Dosdoğru özlediğindir,
Cana yakın herkesi.
Dellendiğindir bulamadığında,
Kızdığındır,
İhmal etikleri için cana.
Kelimelere kaçtığın,
Türkülere sığındığın…
Karmaşanın başlangıcıdır,
Ekimdir, adı.


Ve bir özlemdir,
Artık Ankara.
Geçip giden ekimlerde…
Hüznü,
Her mevsimde vuslatı hatırlatan,
Biraz uzak,
Anılarda her dem canlı,
Arkadaşların sesleri,
Dostların izleri,
Ve sevgilinin eliyle,
Her hazan mevsimi
Daha sıcak.

Yeşeren durandır,
Bu her ekim…
Özlem dolu,
Ayrılık dolu,
Yitip giden uzaklarda.
Kışı hatırlatan,
İnce bir rüzgârdır şimdi,
Bu uzayan yollarda…