İkibin yılların başlarıydı.Herkesi garip bir telaş almıştı.Yeni bir yüzyıla girmek, herkesi fazlasıyla meşgul ediyordu.Umut şekil değiştirmiş, bütün beklentiler yenilenmişti.Bu yüzyıldan o kadar çok şey bekleniyordu ki.Yeni evler,arabalar,işler,aşklar,sağlık,mutluluk,barış....Kim bilir belki de beklemekte haklıydılar.
Ne de olsa bütün atasözleri bir şeye sahip olmanın birincil önceliğinin, onu çok fazla istemek olduğunu vurgularlar.Umut fakirin ekmeğidir derler doğrudur da ,o da olmasa nasıl sürekli sana şamar atan bir dünyayı bağrına basarsın ki.Her gün aynı hayatı yaşayacağını düşünerek, yataktan kalkmak her gün aynı yemeği bilerek yemeğe oturmak gibi bir şey.Ne kadar dayanılır ki.
2000’li yılların gelişini böyle karşılamışım kendimce aradan geçen 9 yıl boyunca-adı kısa kendi uzun-ne değiştirmişiz yaşamımızda takvim yapraklarından başka.
Ne acı ki artık insanların bırak mutlu olmalarını, gelecekten birazcık umutlu olmaları için yaşam koçları çalışıyor.Hiçbir şeyi olmayan, her şeyi olanla bir, mutsuzluk anlamında
Amaç artık eski yılın götürdüklerini, yeni yılda tekrar sahip olmaya çalışmak olacak herhalde insanlık anlamında.
Temenniler hep aynı mutluluk yüreği doldursun,yeni yıl sağlık, huzur getirsin.