Ýkibin yýllarýn baþlarýydý.Herkesi garip bir telaþ almýþtý.Yeni bir yüzyýla girmek, herkesi fazlasýyla meþgul ediyordu.Umut þekil deðiþtirmiþ, bütün beklentiler yenilenmiþti.Bu yüzyýldan o kadar çok þey bekleniyordu ki.Yeni evler,arabalar,iþler,aþklar,saðlýk,mutluluk,barýþ....Kim bilir belki de beklemekte haklýydýlar.
Ne de olsa bütün atasözleri bir þeye sahip olmanýn birincil önceliðinin, onu çok fazla istemek olduðunu vurgularlar.Umut fakirin ekmeðidir derler doðrudur da ,o da olmasa nasýl sürekli sana þamar atan bir dünyayý baðrýna basarsýn ki.Her gün ayný hayatý yaþayacaðýný düþünerek, yataktan kalkmak her gün ayný yemeði bilerek yemeðe oturmak gibi bir þey.Ne kadar dayanýlýr ki.
2000’li yýllarýn geliþini böyle karþýlamýþým kendimce aradan geçen 9 yýl boyunca-adý kýsa kendi uzun-ne deðiþtirmiþiz yaþamýmýzda takvim yapraklarýndan baþka.
Ne acý ki artýk insanlarýn býrak mutlu olmalarýný, gelecekten birazcýk umutlu olmalarý için yaþam koçlarý çalýþýyor.Hiçbir þeyi olmayan, her þeyi olanla bir, mutsuzluk anlamýnda
Amaç artýk eski yýlýn götürdüklerini, yeni yýlda tekrar sahip olmaya çalýþmak olacak herhalde insanlýk anlamýnda.
Temenniler hep ayný mutluluk yüreði doldursun,yeni yýl saðlýk, huzur getirsin.