kýrmmýzýyý severim... ve siyahý... ikisi de asil gelir bana
siyah birçok kiþiliðe yakýþýr ... asil hissettirir ve aðýr...
siyah duygularýný aðýrlaþtýrýr sakinleþtirir. matlaþtýrýr..
kýrmýzý ise.. sakinleþmiþ aðýrlaþmýþ duygulara anlam katar...
kýrmýzý çekicidir... özverilidir.. þehvetlidir...
bir çekimi vardýr duygudan duyguya sýçramalarý vardýr... ama siyah gölgeler kýrmýzýyý... sýnýrlarýnda tutar aþký...
siyah öfkeye düþünce kýrmýzý girer devreye bu sefer huzur katar biraz... biraz da romantizim..
tonajlarda yeni hikayeler baþlar...
þömine ýþýðýnýn kýzýllýðýnda en þehvetli seviþmeler yaþanabilir mesela...
karanlýkla gizlenmiþ tüm kusurlara raðmen bir aþk doðabilir siyahlarýn içerisinde...
yada bir kýzrmýzý þarap veya þampanya en huzur verici yudumlardan sonra... hayatýn neþesini içinize yükleye bilir...
hani bazen siyah yanýnda karakaplý bulutlarla kasvet de getirebilir ... yaðmurlarý hüzünleri sürükleyebilir....
kýrmýzý o zaman daha bir tutku ve acý taþýr için...birbirlerine aþýktýr bu ikirenk
ve birbirlerinin bütünüdür
aslýnda tamamen farklýdýr ikiside ama dengelidirler birlikteyken
... iþte böyle olmalý sevgi aþk... ayný olmadan bir olmayý saðlayan huzuru içinde hissetmeli...
ben siyahýn en þehvetli halinde iken kýrmýzýnýn en karanlýk tonajýnda gözyaþlarýmla yýkadým tüm ruhumu...

ben bir parça kýrmýz ve bir parça siyahla bir tutku yarattým...


oðuzhan abdi oðuz