Bu sabah güneþin vurduðu ýþýkla uyandým. Esnemeye fýrsat vermeyen rüzgâr penceremden izin alarak beni uyardý. Kalk güzel insan güzel Ýstanbul’a… Ýstanbul Merhaba.

Aaah Ýstanbul. Sevdiðimin þehri. Seni tanýdýðým için o kadar mutluyum ki…

Kararlýyým bugün. Hediye ettiðin bu güzel havayý teneffüs etmek bana artýk vacip oldu. Denizle örtüþen kýyafetlerimi giymeliyim bugün. Beyazlara bürünmeliyim. Hüznün yerine mutluluðu tarif etmeliyim Ýstanbul’u koklayan trafiðe, yaya trafiðine.

Gözlerim bugün lütfen bukalemun görevini üstlenme. Kýrmýzýya yer yok bugün. Ne bir gözyaþý bulutu ne de bir damla. Aðýrlýðýn ýzdýrap veriyor. Ayrýlýk acýsýný yüreðinde hissetme bugün. Bugün Ýstanbul’un.

Eminönü seni bekliyor. Vapurlar ne kadar da heyecanlýdýr bugün martýlar eþliðinde. Simitçilere gün doðdu güneþle bugün. Vefa bozacýsýnýn önünden geçmeliyim. Karþýsýnda leblebi satan amcaya teþekkür etmeliyim hayatýmda duymadýðým o güzel, sýmsýcacýk leblebi kokusunu hissettirdiði için. Hazýr Vefa’dayken vefa borcumu ödemeliyim.

Beþiktaþ, taraftarlarýyla gürlüyor bugün. Deniz sahille anlaþmýþ dalgasýný savurmuyor kýyýya. Çocuklar yaþlýlarla dalga geçiyor. Banka oturan delikanlý yanýndaki kýza sevgisini iletiyor tokat eþliðinde. Eþlik eder misin Ýstanbul bugün bana? Yalnýzlýðýma…

Üsküdar kýz kulesine selam veriyor. Yokuþlarý týrmanýyor kediler. Týrmalýyor sevgileri nefret duygularý ve kin. Ve miskin topraklara veda ediyor karýncalar. Betonlaþmaya meydan okuyor yeþile bezenmiþ meydanlar. Küflenmiþ ahþap evler Necip Fazýl’dan çekiniyor. Çekiliyor tinerci sokak çocuklarý sokak köþelerinden sevgiyle beraber.

Asya, Avrupa’dan daha medeni bugün. Dargýn kýtalar karþý karþýya. Köprü barýþtýrýyor bu küslüðü. Hoþ geldin Avrupa, güle güle insanlýk. Hoþ geldin kargaþa, hoþ geldin keder. Güle güle sevdiðim.

Esenler yine esiyor bugün. Þehirlerarasý otobüs terminalindeki kýrmýzý otobüsün penceresine baþýný yaslayan kýz acaba kime veda ediyor? Sevenleri kavuþtururuz sloganýyla yollara çýkan firmalar neden sevenleri ayýrýyor?

Yine bulutlar bir araya gelmeye baþlýyor ikindi vaktinde. Nisan ayýnda ne kadar da yakýnlar birbirlerine kara bulutlar. Sanki bir ay sonra ayrýlma telaþý var üzerlerinde. Yaz korkusuna veriyorum bu geçici endiþesini. Ve yaðmur baþlýyor. Bir saati diðer saatine uymuyor. Ýstanbul iþte.

Haliç’i seyrediyorum. Bulgar kilisesi, Balat Musevi Hastanesi ve Yavuz Selim üçgeninde buluþuyorum kendimle. Kendimi salýyorum Galata köprüsüne doðru. Balýk ekmek satan esnaflarý, balýk tutan oltalarý izliyorum ve Yeni Caminin merdivenlerindeki güvercinleri yaðmur ýslaklýðýyla.

Adým adým gezsem de tadýna varamýyorum bugün Ýstanbul’un. Bir þeylerin eksikliðini hissediyorum kollarýmda. Anlýyorum ki bir Sen eksiksin. Hava çok güzel olsa da Ýstanbul’da havamda deðilim bugün. Sevdiðim. Ýstanbul Seninle güzel…



Fatih KAYABAÞI