Küçük bir kayıkta
Denizin ortasında kalmışım
Tek dostum ay
Işığıyla aydınlatıyor
sensiz kalan yüreğimi
Buraya nasıl geldiğimi bir tek o biliyor
Sanki ince,ince gülümsüyor
Korkma diyor
Korkmuyorum aslında
Sensizlikten korktuğum kadar
Bir hiçlik var içimde
Buradan kurtuluş yok biliyorum
Yinede korkmuyorum ölümden
Sensizlikten korktuğum kadar
Gözlerim denizin derinliklerine dalıyor
Birbirlerine kur yapan
Balıkları görüyorum
Mutlu günlerimizi anımsıyorum
Dudağımın kenarında bir ıslaklık hissediyorum
Bir sigaram olsa diyorum
Elimi montumun cebine atıyorum
Bir sigara buluyorum
Ateşim yok bu sefer
Ben varım sen yoksun
Sonra öbür cebime atıyorum elimi
Ateş buluyorum
Son dileğim gerçekleşmiş gibi
Keşke seni dileseydim diyorum içimden
Son sigaramı yakarken…
Dileseydim de
Okuyabilseydin seni nasıl sevdiğimi gözlerimden
Nasıl yapı cam sensiz diye düşünüyorum
Bu yaşadığım rüya olsun diyorum
Biraz sonra kolların da uyanmayı hayal ediyorum
Ama bu bir rüya değil biliyorum
Ve ben yavaş, yavaş ölüyorum
Hiç korkmuyorum ölümden
Çok korkuyorum sensizlikten
Hani ölüme yakın hissedince insan kendini
Bir film şeridi gibi geçermiş ya gözünün önünden geçmişi
Hep sen geçiyorsun gözümün önünden şimdi
İçime bir ılıklık akmıştı seni ilk gördüğümde
Ve ben çocuktum seni çok sevdiğimde
Bütün hayatımı kaplamışsın
Nasıl sevmişim seni nasıl bağlanmışım
Yüreğim nasıl ağlıyor bir bilsen
Nasıl zor sensiz nefes almak bir bilsen
Ölüm değil ama sensizlik nasıl koyuyor bana bir bilsen
Başka çarem yok kurtuluşum da
Sana sadece elveda diyebiliyorum
Elveda sevgilim elveda sana
Elveda senle yaşadığım hayata
Ve merhaba ölüm…