Heykelim dikilecek boynu bükük gezdiğim sokaklarda belki. Rize'nin adı anıldığında insanların yüreğinde buruk bir duygu olacağım. Oysa ben bu şehri hiç sevmedim. İnsanları o kadar arsız ki en mahrem duygularıma girecek kadarlar. Durması gereken yerlerde durmazlar, yaralarıma basarlar. Bana acı bir yürümek bırakır bu şehir. Sadece gündüzü tekin, gece karanlığında herkes orospu ya da ayyaş, ahalisine göre. Neden başka bir şehrin hoşgörü ve anlayış dolu insanlarını tanıma fırsatım olmadı ki. Rizeli ya bir polistir ya da jandarma. Bu şehirde ellerim hep kelepçelidir. Bu şehirde okumuşu insanın yüzüne kitap fırlatır, okumamışı secereni çıkarır. Bu şehrin arkası yemyeşil yamaç, önü masmavi deniz... Burada yaşamak kaçamama duygusu verir insana. Bu şehir ya beni boğar ya üzerime dağ gibi çöker. İnsanın kaderi toprağıyla yazılır. Buranın toprağı çamur gibi insanın üzerine yapışır. Burada yaşamak ölümden beter.
Rize akıllıların ve zekilerin memleketi. Kafalar burada mısır değirmeni gibi çalışır. Burada insanlar dünyayı mısır tarlası sanır.
Rize namuslular şehridir. Çünkü burada her şey zamana ayarlıdır. Zaman iyiye çalıştığında herkes cuma namazına gider, kötüye çalıştığında herkes dağlara, yaylalara gider. Zira oralar boş evlerle doludur. Bir ev genelev olmadıkça kutsaldır değerlidir buralarda. Ama boş evler erkek ve kadın gülüşmeleriyle doludur nasıl bir anlayışsa.
Rize güzel bir şehirdir. Yaylası var, balı var. Yağmuru bol olsa da caddeler kirle yıkanır. Ne olur beni buradan kurtarın.
Gitmek isterim türküleri buruk olan bir memlekete. O memleketin sofrasında ister rakı olsun, ister şarap ama insanı Tanrı'yı hiç küfür etmemiş ağızla ansın. O memlekette insanlar birbirlerini, inançla, namusla tartmasın. İnsanlar erdemde sıradağlar gibi olsun. Ama kimse kimseyle hiçbir konuda boy ölçüşmesin.
Rize benim gözyaşı şişemdir. Ağlarım ağlarım da gözyaşıyla kırılmaz hiçbir yeri. Ne kadar ağlarsam ağlayayım ellerim, ayaklarım kelepçeli gitmek istesem de gidemiyorum, sadece bekliyor sadece bekliyorum, bir gün gelip kelepçeleri kırıp kurtulacağım bu şehirden...
Rize Türkiye'den bir köşe. Türkiye geri bırakılmış bir ülke. İstersem buruk türkülerin söylendiği bir şehre gideyim, karşıma polis ve jandarma çıkacak büyük ihtimalle. Öyle bir ülkede yaşamaktayız ki can güvenliğin için polisten yardım istesen hiçbir yardım göremezsin. Sonra öldürüldüğünde katilini yakalayanları madalya ve altınla ödüllendirirler. Bu ülkede yaşamak zor. Ölmeye gelince her yerde ölebilirsin ama sıra yaşamaya gelince ne Nişantaşı'nda ne Ortaköy'de ne de Bodrum'da yaşabilirsin. Bize yaşama hakkı verilen yerler ise aydınlıktan sonraki karanlıktır.
Rize benim memleketimdir. Burada kafese kısılmış bir kuş gibi yaşamak yerine alabildiğine özgür yaşamak isterdim. İnsanın gerçek memleketi özgürce dolaştığı yerdir çünkü.