Hepsi boş…
Şiir de neymiş!
Mısra mısra yaşa,
Mısra mısra öldür,
Mısra mısra güldür.

Hey gidi çivisi çıkmış dünya…
Sana mı kaldı sevdaya liman olmak!
Duraklarda bekletip de şairi,
Sana mı kaldı kafiyeyle oyalamak!
Yaşayamadıklarınla,
Yaşatamadıklarınla
Evir çevir
Yerden yere savur,
İnsanlık mı
Tut paçasından ayır!
Anlasın hanyayı konyayı da
İnanmasın bir daha
Şairin aşkına,
Dönmesin bir daha
Sudan çıkmış şaşkına.

Dedim ya
Şiir miir boş,
Sen onu at
Sat,
Çuvala kat,
Şu bayırdan fırlat…
Yüreğim yağ bağlasın kat kat.

Hadi,
Şiir yazdım diyenler
Kendini eğleyenler,
Kırın kalemlerinizi
Ya da dizlerinizi
Duaya durun seherde
Adam olun bir kez de
Doğruyu yazın
Mısralarca kazın…
Balta olsun kaleminiz
Söksün ciğerimizi cümleniz
Adam gibi adam olun
Sel olup da gönle dolun.

Serap Hoca