Üzüm karası gözlerini her aklıma getirişimde,
Sanki tufan olur lacivert gecelerimde.
O an gri bir bulut kümelenir,
Öbek öbek başıma dökülür kaynar sular.
Oysa, yudum yudum aşkı içmeliydim dudaklarından.
Gözlerinde kaybolmalı ve sımsıkı sarılmalıydım sana,
Seni hissetmeli ve mutlu olmalıydım kollarında,
Söyle Hümeyra, istediğim çok şey midir?
Kaderim, yokluğunda sensiz ölmek midir?
Benliğimde her gün artçı depremler oluyor,
Biri bitmeden, bir diğeri başlıyor.
Hasretin o kadar derin ki, dipsiz bir kuyu misali.
Sensizlik, tarifi imkansız acılar veriyor, kanayan yüreğime.
Seni düşünmekten, kendimi düşünmeyi unuttum.
Çaresizlik ne zor şeymiş, çarem sensin Hümeyra.
Bir kuş olsam diyorum,
Şehrine kanat çırpsam ve sana ulaşsam.
Bir kez olsun seni görsem,
Ve sonra, boğazın serin sularına gömülsem.
Bazen de diyorum ki, bir ihtilal başlatsam devrik yüreğimde
Kimseler “dur” diyemese bana.
Koşulsuz sevgime saygı duysalar,
Ve seni alıp getirsem gül kokulu şehrime.
Sonra, isterlerse kurşuna dizsinler beni.
Ya da, kudretim olsa diyorum,
Geçmiş zamana bir yolculuk yapsam,
Özgür ruhumla çıktığım yolculukta sana rastlasam,
Ve seni tutsak etsem asil yüreğime.
Masallardaki gibi,bir ömrü beraber geçirsek.
Doya doya aşkımızı yaşasak.
Olmuyor Hümeyra!
Doluya koysam almıyor,
Boşa koysam, dolmuyor.
Masallar kadar yalanmış her şey.
Ne yazık ki, önce hayaller ölüyor.
Hayallerden önce de, ben!
Böyle her gün ölüp ölüp dirilmektense,
Çek tetiği, kalbimin orta yerinden vur beni.
Bitir acılarımı.
Yalvarırım bitir Hümeyra.



Vecdi Murat SOYDAN