APOLOGYA –A- (Giriş)

Bir haykırış bıraksam, dağlar yüklü sırtına,
İçimdeki buluttan uyanmaz mı fırtına?
Nice vatan haini, olmuş vatan şairi,
Uyan artık yüreğim! Bin şiirden atına,
Batını küfür kaplı, şatafatlı zahiri,
Ufuklar ötesinden, metafizik katına,
Apologya bıraksam, dağlar yüklü sırtına.

Biraz sana ıraksam, hicran çöker yâdına,
İçimdeki hasretten, şiir çıkar adına,
Yakamozlu Kehkeşan, ayırırken nehiri,
Zamanın merhameti suların feryadına,
Ayrılık çağlayanı, doldururken zehiri,
Girdap anaforunda, akide imdadına,
Apologya ıraksam, hicran çöker yâdına.

Ne üstatlar tanırım, ne de baron beyzade,
Tevhidin gölgesinde, ihlâs kuşandım sade,
Yüreğim emrindedir, eminlerin emini,
Sen dilersen ilhamla, şiir olur ifade,
Yerler gökler şahittir, yeminlerin yemini,
Rahmetin deryasından, içerim bade bade,
Apologya tanırım, bilmem baron beyzade.

Muhayyile ekseni, kuşanır ihtişamla,
Direniş orduları efkârlanır akşamla,
Mahmur ferasetimle, eritirim zemini,
Efkanlı vadilerin, yamacı dolar gamla,
Ruhları teslim alan, kudret yediemini,
Benliğimi terk edip, dolarken diyagramla,
Apologya ekseni, kuşanır ihtişamı.

Umutların türküsü, yayılır şafaklara,
Mazlumun hançeresi, duadan berraklara,
Ümidin doğduğu yer, mustazaflar diyarı,
Gecenin silueti sinerken sokaklara,
Fikriyat endazesi, ibadetse ayarı,
İnancın yansıması, zikirdir dudaklara,
Apologya türküsü, yayılır şafaklara.

Çığlığımın hızıyla, sonsuzluğu alkışla,
Bahara yüklü esin, saklanır karakışla,
Kırarım tabuları, öze bakış içeri,
Dumanlı dağı aşan, kasırgalı akışla,
Şüheda ordusunda, kılıç, kalkan, hançeri,
Arzın raksına tempo, ferasetli bakışla,
Apologya hızıyla, sonsuzluğu alkışla.

Sen düşersin aklımla, güllerin gülzarına,
Mefkûrem bayrak olur, dalgalanır yarına,
İnancın kavi eli, mukavemet siperi,
Kalbimin harareti, od güneşin harına,
Gökkuşağı rengiyle asumanın peykeri,
Narı nura dönüşür kün deyince narına,
Apologya aklımla, güllerin gülzarına.

25.07.2010

AŞKOĞRAFYA/Tarık TORUN

Şiirin Hikayesi

İlkçağ Yunan felsefesinde bir kişinin kendisine yöneltilen suçlamalar karşısında kendisini savunmak için yaptığı yazılı ya da sözlü açıklama; kendini aklamak için dile getirdiği savunusöz ya da savunuyazı: “savunca”. Sokrates’in “halkı kötü yola düşürmekten” (!) dolayı ölüme mahküm edilmesinin ardından dillendirdiği apalogia’sı felsefece düşünmenin söze dökülmüş en kayda değer “savunusöz”lerinden biridir.