Tutuşmuş kalbinde çaresizlikler
Sokakların prangalı özgürlüğünde
Dilinde özlem yüklü bir ezgi
Durmadan söylüyor bir kaldırım güftesinde

Hor görülmüşlükten kaçar
Eziktir bakışları
Şefkati arayıp durur
Umutsuz çırpınışları
Düşleri ise hep asılı kalmış kirpiklerinde
Boyun eğmiş kaderine
Bir çığlıktır susuşları

Gidecek yeri yoktur
Ne akraba ne ocak
Köprülerin soğuk duvarlarıdır
El açan ona kucak
Yankılanır kimsesizliğinde hep ayak sesleri
Sizin suçunuz hiç yok mu ?
Der gibi bakıyor gözleri
Ben mi istedim diyor bu hazin sonu
Ağladı ağlayacak
Adı sokak çocuğu

Hayatın kaçıncı sahnesidir bu yaşadıkları
Umudun son perdesinde sona ermiş umutları
Hep sevgiye hasret kalmış
Bir dilim ilgiden muhtaç
Pembe yarınlardan uzak durur dünyaları

Ey ışıklı gecelerin gülen yüzleri
Gündüzlerin ise herşeyi gören gözleri
Kimsesizlerin kimsesi olmak ise insanlık
Size sesleniyorum
Bir yudum sevgi katıp
Kurtarın yarınları.......

ARZU KARADOĞAN

çocuklar aydınlık bir milletin ışıklarıdır.......


28,10,2010