paronayak düşlerin bağ bozumu ...

makamı olmayan aşkının , hüzzama boğan yalnızlığı içindeyim .



Gece dalları kırık gönlümün içinden süzülerek akıyordu yaşantıma ...

tanıma gelmez bir ruh halindeydi bedenim ,

zamanın küs anlarıydı ...

küskünlüğün içindeki zamanda ben susmuştum,

kelimeler gittikçe yavaşlıyordu beynimde.

bir makamı olmayan aşkının hüzzama boğan yalnızlığı içinde kıvranmaktayım .....


soluk ucu yırtık bır fotoğrafın içine kazınmış hatıralarında ;

yolumu kaybetmiş bir haldeyim,

bir sis örtüyor geceyi

sesin düşüyor sesime

telefonun bir yanında sen ,

soluk alışların dudaklarıma çarpıyor.....

bir nefeslik kavuşma anı yokluğunu vurguluyor....

takılırken ezberlerime gece saçlı kadınım ....

ilah gözlerinle sen özgürlüğüne bulanırken .....

solan gün tüm kimsesizliğinde ;


kırılma noktasında herşey ;

geçmişlere sarılı yaşamın;ismini koyamadığı geleceğe yol alması

soluğumu tutuyorum her zamanki gibi .....

düşümündeyim;

nefes alışlarımdan kaçmaya çalışıyorsun ;

nafile ibadetlere ; çıka gelen yalanlara alışmış bir şekildesin ;

loş bir oda biriktiyorum kendimi ....

giderek büyüyen bir sessizliğin içinde hapis yaşamaktayım hayatı …..


beni bulamazsan …

beni vur sevgili ...

ölüm senin ayak izlerini taşısın .....