Gülüşün, güneşe ilk göbekten akraba,
gözlerin, dolunayın yarısını bulutların örtmesi,
ve bakışların senin,
gözlerime şimşek oldu çaktılar,
sönmedi gece boyunca,
o geceye gün düştü,
yüreğimin tanısından bir arzu,
gözbebeklerinin röntgeninden,
teşhisidir dugular hasarsız,
ve aklıma düşen ismin elleriyle yazdı,
bu bir sevda raporudur diye,
beynim tekmil nöronlarını,
safa çekmiş,
hepsine sana bağlanmayı,
ve hatta kördüğüm olmayı anlatıyor,
yaşamak onunla halis,
yaşamamak büsbütün ölmüş olmamız onsuz,
en görünür yerinize, bunu alnınıza yazın,
her aynaya baktıkça gözleriniz,
onun gözlerinin denetiminde oluşunuzu,
unutmayasınız asla...

bu bir kati emirdir hücrelerimize,
kanımızın en son damlasına dek,
vurulursak bir nefer gibi,
namusluca yurduna bağlı,
bir nefer gibi,
o güzele, o gönül yurdumuzun uğruna,
bir mecnun gibi ölmeyi onur bilelim daim,
lokman hekim şifası gözlerinde,
bizim ölümsüzlüğümüz onun bakışlarında kalsın,
ölüm bu uğurda güzeldir,
yaşamak onu ölüme ve ötesine dek,
onunla onun bir yarısı olarak...

gözlerime değerken gözlerin,
loş ışıklar utandılar hallerinden,
ampüller yarıya indirdi aydınlığını,
gözlerin bir ömrü aydınlatacak kadar,
yıldızlarla döşenmiş bir gök yüzü,
alnına seher mahmurluğunda düşmüş,
bir ilkbahar bulutu,
dudaklarındaydı bütün türküler,
kimse duymasa da,
içimde çağlayanlar kadar her türkü,
çağıldıyordu senden,
ve sen bakarken gözlerime,
gözlerinden şifa bekleyen,
nice lösemili çocuk,
hayat buldular,
yaşamı pir ihtiyar olana dek yaşamak,
bir sağlıklı aşk ile,
hastalık genleri bedenlerinden çıkarılmış,
asırlar sonrası doğacak olan,
modernüstü bir nesil dökülüyordu,
o güzel gözlerini her kırptığında,
ve onlar yüzlerindeki maskeleri attılar,
mutlu oldular benimle,
gözlerinin güzelliğini keşvetmişim diye,
omuzlarına aldılar içimden çıkarıp aşkımızı...

bir bigbang zamanı hızıyla,
aşkı var ettiğin içimdeki o yerde,
kurulan bir gönül evrenimdin sen artık,
bu yürek o evrenin ilk cana geldiği yer,
ve yaşamak için var olmak,
sevmek için var olmak,
var olduğunun anlamını vermek içinde,
bu doğuş,
yaşamak bile var olmuştu,
bir incecik saçının teline dokunmak gibi,
o incelikten de ince bir sevdayla,
sensiz yaşamamak içinde,
bütün çabası gönülün...

baktım gün tün karışmış içimde,
fark etmiyor,
gece sen, gündüz sen olmuşsun bende,
aşka ömür biçilmez dedim,
güneş koydum adını aşkın,
sıvadım dünyanın her yerine,
mecnunun tatlı ateşiyle yandı,
toprak, su, özlem ve bir de vuslat,
dünya senden yana dönüyor içimde,
yer demir, gök bakır derler,
ben aşkımızı koydum avuçlarıma,
sıvadım bir güzel,
ummanları ve gökleri maviye,
küçücük ellerinden serpiştirdim,
yıldızların yüzlerine şirinliğinden,
gülüyorlar hep,
yedi kat gökyüzünün,
o yedi rengi,
senden kalmadır,
dudaklarından,
kanından, sesinden, teninden,
gözlerinden, güzelliğinden,
bütününden kalmadır yani,
güvercin kanatlarında,
rüzgardan haberim ol,
dalga dalga yayıl özüme,
yağmurları ol yaşamımın,
bereketi ol, suları ol,
rüzgarları ol özlemlerimin,
her anıma sen olup essinler,
ama yokluğunu silip at,
bilki ben bir yokluğundan ölürüm,
ormanlar yanar içimde,
nefessiz kalır anılarımız,
nefesin yeter canım, nefesin,
bir üflesen söndürürsün tüm yangınları,
söndür ve gel yanıma,
sarıl bana da bir galaksi daha oluşsun,
zırh giyindir yaprağıyla, dalıyla,
bütün ormanlarına dünyanın,
yangınlar zarar vermesinler,
gök mavi, deniz mavi,
yeryüzü yeşil kalsın,
gözlerinin içindeki gönül yıldızımızdan,
oturup seyredelim,
sevda cihanımızı,
hadi uzat ellerini canım,
gözlerime bak,
bakışlarından bir sevda tohumu,
ekeceğim samanyoluna,
seni sevmek bir galaksinin odağındaki odadan,
bir nebula, bir yıldız teorisinden,
yeni bir big bang gibi,
yaşamaya anlam vermektir gülüm...

11.02.2008 Taşkışla/Taksim
Bayram Tunca 1956, Elazığ