Ey, kutsal bayrak!
Ey, kanlý örtü!
Seninle yükseldi bu toprak.
Seninle yürüdü bu ülkü.

Ey, kutsal bayrak!
Yaþatansýn sen, var edensin.
Türk’ün yüreðinden,
Ruhuna iþleyensin.

Ey, kutsal bayrak!
Bayraklarý bayrak yapan, üstündeki kandýr dedik.
Kaný olmayan paçavraya bayrak mý dedik?

Ey, kutsal bayrak!
Üstündeki kan benim. Bendeki al sensin.
Kanýný yaratan benim. Alýmý yaratan sensin.

Ey, kutsal bayrak! Ben þehidim.
Ölmedim hiçbir zaman, ölmeyeceðim.
Sen çaðýrdýðýnda,
Bölükler hâlinde yüreðine ineceðim.

Ey, kutsal bayrak! Ben Türk’üm.
Senin yoluna þehit olmuþ, soylu Türk’üm.

Ey, kutsal bayrak!
Sen Türksün, Ben bayraðým.
Sen aksýn. Ben alým.
Sen aysýn, yýldýzsýn. Ben kaným.

Ey, Türk’ün kutsal bayraðý!
Sen asla yere düþmeyeceksin.
Hem “bir kere yükselen bayrak, bir daha inmez”.
Ben senin yoluna þehit düþtüm.
Senin yoluna topraða düþtüm,
Sen topraða düþme diye.

Þehitler verdim, gaziler verdim.
Toprak kurudu, ona kan verdim.
Sana renk verdim.
Oðullar verdim, kardeþler verdim,
Babalar verdim, analar verdim,
Kýzlar, kýzanlar verdim.
Bayrak yükselsin diye,
Bayraðýn ýþýðýnda millet yükselsin diye.

KUTLU ALTAY KOCAOVA