Sen Ben’deydin..
Çünkü Kimsenin bilmediği bir Yüz’ün vardı Ben’de..
Kimsenin göremediği
Baksa da bilemediği..

Sen Ben/de’sin…
O yüzden hiçbir Gölge’den almıyorsun Varlığını
Aynalarda saklı bir Yüzün/m var
Kimsenin bilmediği..

İçimde Kocaman bir Boşluk
Bir kuyu bırakıyorum geride,
İçi küf kokan rutubetli bir Geçmiş..
Geri dönüşü olmayan.

Kalbime Karşılık Bir Kalp’tin..
Manevi frekansların bütünüyle,
Ruh’ların titreşimiydi
Gönüllerin iletişimi.

Sen Bende’ydin..
Olmadığın her gece’nin sabahında
Bir intihar bırakıyorum yatağı’ma/na
Bir Ruh yok oluyor Sensizliğinde..

İyimserim, kötümser değil.
Çekimserim biraz.
İşgal etsem de Yüreğini,
İşgalim mecalsiz.. Hacimsiz, Hücumsuz..

Ben’din..
Bendeki Saç tellerinden isyan edip, kendimi asacak kadar,
Sende idim..
Bir sürü Sensiz kelimem var…

Aslında Yalnızız..
Birbirimizi susturacak kadar kelimelerimiz,
Birbirimizi devam ettirecek kadar cümlelerimiz
Kimsenin bilmediği bir Sessizliğimiz var..

Ölebiliriz…
Kalbine Karşılık; Ruhum,
Ruh’una karşılık Kalbim…
Yok olur gideriz..


(YirmiDört-Mayıs-2011*18:00)


Nevin Akbulut