|
Geceme Iþýk Düþtü
(Harun Yigit) 23 Kasým 2004 |
Aþk ve Romantizm |
| |
 /
Geceme Iþýk Düþtü /
/
Loþ bir karanlýktý /
Odam da, gönlüm gibi /
Gecenin zifirinde /
Bir ýþýk düþtü. /
Karanlýðým nura döndü /
Kanýma karýþtý damarlarýmdan /
Sardý bütün vücudumu /
|
|
|
Duy Yunus Emre
(Harun Yigit) 22 Kasým 2004 |
Toplumcu |
| |
 Uyan da gör çaðýn tamahkarýný /
Düþünene çattý duy Yunus Emre /
Yirminci yüzyýlýn emektarýný /
Teknik köle etti duy Yunus Emre |
|
|
Sairin hakkinda cikan yazi:
HARUN YÝÐÝT’ÝN “DUY YUNUS EMRE”SÝ
Max Frisch “isçi çaðýrdýk, insanlar geldiler” diye
özetlemiþti batýlý kapitalistlerin 60 lý yallarda geri
býraktýrýlmýþ ülkelerden getirdikleri iþgücüne
bakýþlarýný. Kapitalizm geliþtirdikleri makinelerin
baþýna geçirecekleri iççileri geri býraktýrýlmýþ
ülkelerden toplayarak üretimi artýrýp “refah
toplumu”nu yarattýlar. Týpký makineler gibi iççileri
de bakýmlarýný yaparak kullandýlar. Tabi ki bu
madalyonun bir yüzüydü. Yabanca isçiler zamanla dil
öðrendiler, yol yordam öðrendiler. Yetmiþli yýllarýn
hemen baþýnda büyük isçi eylemlerine imza attýlar.
Köln Ford Grevinde adlarýný tarihe yazdýrdýlar...
Nürnberg’te Dynamit Nobel fabrika iþgali 28 isçi
önderinin Türkiye’ye sürülmesiyle bastýrýldý... Berlin
Osram’da isçiler haklarýný kazanýncaya kadar yiðitçe
direndiler...
Harun Yiðit 1977 yýlýnda ailesinin yanýna isçi çocuðu
olarak Almanya’ya geldi. Kurala uydu. Ýsçi çocuðu isçi
oldu. Fakat o sadece fabrikaya gidip kart basmakla
kalmadý. Fabrikayý ve kalan zamanlarýn süresiz bir
okul haline getirdi. Harun Yiðit bu çabalarýnýn
neticesi ikinci kitabý “Duy Yunus Emre” ile okur
karýsýna çýkýyor. Harun Yiðit bir isçi þair, ressam
ve gazetecidir artýk... Yalçýn Yayýnlarý’nca
yayýnlanan ikinci kitabý þiirleri, türküleri ve
desenlerinden oluþuyor. Kitabýn kapaðý ise sanatçýnýn
yaðlý boya bir tablosundan hazýrlanmýþ. Tabloda
Cumhuriyet okuyan bir aydýný görüyoruz. Ahmet Taner
Kýþlalý’nýn katledildiði haber veriliyor ve
“Cumhuriyetin Bekçileriyiz” manþeti okunuyor! .. Harun
Yiðit’in türküleri cumhuriyet fikrinin bekçileri...
Gericiliðe, tutuculuða, aklýn düþmanlarýna karþý Konya
ovasýndan Yiðitçe ve onurlu bir baþkaldýrý...
Arama adlý þiiri þöyle:
Kendini görecek ayna arama
Ýnsandýr insanin gerçek aynasý
Þu ahret dediðin hani nerede
Budur canlýlarýn gerçek dünyasý
Söyle yolcu ne taþýrsýn küfende
Ot olup gelecen giysen kefende
Gerçek ile yalan senin kafanda
Kim görüpte yemiþ cennet meyvesi
Cennetle cehennem burda yaþanýr
Fikri olan insan gibi düþünür
Yiðit dönmek için bir gün taþýnýr
Beni getirecek narý ayvasý...
Duy Yunus Emre adlý bu ikinci kitabýyla Harun Yiðit
gerçekçi Anadolu kültürüne yaslanýyor. Ýslam’ýn
kültürel etkilerine karþý direnmiþ, insani deðerlerin
cendere altýna alýnmasýna, insanýn kul köle edilmesine
karþý çýkmýþ bir kültürün sürdürücüsü olduðunu hemen
anlýyorsunuz þiirleri okurken...
Düþme adlý þiiri þöyle:
Sana derim sana ey insan oðlu
Rehberin olmadan yollara düþme
Rehber bil ilimi yürü yolunda
Yobazýn açtýðý kollara düþme
Bilmediðini git arife danýþ
Sen de kemale er kamile dönüþ
Beþ kere düþünüp bir kere konuþ
Boþ yere konuþup dillere düþme
Kendin hazýrlama kendi girdabýn
Yiðit’im bilmeli iþin erbabýn
Senden çok bilgili olsun ahbabýn
Cahilin düþtüðü hallere düþme...
Yobazlýkla, gericilikle hesaplaþýlýr da Sivas Katliamý
unutulur mu? 1993 ün sýcak Temmuzunda örgütlü
gericiler, Pir Sultan Abdal Kültür Festivaline
saldýrdýlar. Madýmak adlý otele sýðýnan insanlarý
ateþe verdiler. Sayýlarý yirmi bini bulan sürü,
sloganlarla, alkýþlarla otuz üç kültür adamýný diri
diri yaktýlar... Bizdedir adlý þiiriyle Harun Yiðit
saldýrganlarý ödüllendiren zihniyeti teþhir ediyor.
Din adýna otuz yedi aydýný
Yakanlara ödül veren bizdedir
Adaletin Kazan’ýnda haksýzca
Bakanlara ödül veren bizdedir.
Harun Yiðit’in þiirlerine savaþlar, barýþ, doða- çevre
sorunlarý, memleket, yabancýlýk, daðlar, Ortadoðu,
Bosna, Afganistan’da öldürülen çocuklar, gurbet,
yeniden doðuþ inancý ve sevda bir çok yönden konu
oluyor. Onu sevdasý yakýyor...Ýçini kemiriyor... Pir
Sultan Abdal’da olduðu gibi sevdiðine bir türlü
kavuþamýyor, karþýlýk görmüyor. Umutsuz, mutsuz bir
bekleyiþ. Sonunda kahrediþ ve artýk bekleyemeyeceðini
ilan ediþ... Bu konuyu isleyen bir þiiri buraya
alýyorum.
Bu Can Bu Tenden Çýkmayýnca
Hem hayalin hem de adýn aklýmda
Bu can tenden çýkmayýnca olmuyor
Ne bilir ki sevmeyenler acýyý
Bu can tenden çýkmayýnca olmuyor
Beni alýp bir kez bassan baðrýna
Ömrümün yarýsý gitti uðruna
Her insanýn elbet gider aðrýna
Bu can tenden çýkmayýnca olmuyor
Her nefeste seni bana övdüðüm
Yirmi dört yýl kara barým dövdüðüm
Ýsmin bende, cismin hani sevdiðim
Bu can tenden çýkmayýnca olmuyor
Ýnanmadým hurafeye nazara
Yiðit adin sen çýkardýn pazara
Seni gömdüm gönlümdeki mezara
Bu can tenden çýkmayýnca olmuyor
Gurbet Türküleri adlý ilk kitabýndaki Diyar gurbeti
gezdim / Türküm güzel olsun diye
dizelerinden, Harun Yiðit’in hýrs, sebat ve çabayla
daha iyi eserler üreteceðine inanmýþtým. Yanýlmadým.
Duy Yunus Emre’de hece vezniyle yazdýðý þiirleri
önemli aþamalar kaydetmiþler. Oturmuþ þiirlerle
karþýlaþtým. Serbest vezin þiirler için ise ayný þeyi
söylemem mümkün deðil. Yetmiþli yýllarýn sonlarýnda
kimilerince halk ozanlarýna serbest vezinle þiir
yazmalarý dayatýlýyordu... Bir çok halk ozaný bu
dayatmaya boyun eðerek serbest vezin þiirler yazdýlar.
Hatta yayýnlattýlar. Büyük halk ozaný Ýhsani hem ünlü
“Mektup” þiiriyle hem de diðer serbest vezinli
þiirleriyle bu baskýyý yapanlara en olumlu örnekleri
sundu...
Görüþüme göre hangi sanat dalýnda ürün verileceðine
her sanatçý özgürce karar vermelidir. Bir sanatçýnýn
roman mý, öykü mü, þiir mi, deneme mi yazacaðýna ancak
kendi karar verebilir. Baþkalarý bunu tayin etmeye
kalkýþmamalýdýrlar. Ayný þekilde þiirin serbest
vezinlisinin mi yoksa hece vezinlisinin mi çaðdaþ
olduðuna peþin kararlar verilmemelidir. Ürünün iyi
olup olmadýðý belirleyici kýstas olabilir ancak! ..
Harun Yiðit 1977 yýlýndan beri Almanya’da yaþýyor.
Yazýk ki þiirine bu olgu az yansýyor.
Beyler Ýster Daha þiirinde yaraya parmak basýyor.
Sözde memleketten daim kollandýk
Sabýr etmek için hayli zorlandýk
Her yerde yabancý olduk horlandýk
Beyler ister daha hor olmamýzý
Sadece bir iþgücü olarak getirilen “yabancý” isçiler
yaban eli yurt edinmiþlerdir. Yerleþme aþamasýna
gelinmiþtir artýk... Kafalarýn bir köþesinde hala
“yurda dönme fikri dolaþýyorsa da büyük çoðunluk yeni
yaþamýn koþullarýna, býrakýp geldikleri ülkelerin
koþullarýndan daha fazla alýþmýþlardýr.
Önümüzdeki yýllarýn bu yeni koþullarýn sanata daha
fazla yansýyacaðý yýllar olacaðý kanýsýný taþýyorum.
Mustafa Demir, Berlin. Subat 2004
ESERLERÝ
Ilk kitabi Gurbet Türküleri
Ikinci kitabi Duy Yunus Emre
|
|
