Ben Bi Düþ Alayým
(Okan Özgür Uþaklýgil) 26 Aðustos 2006 |
Kent |
| |
Genç kýz yavaþça ayaða kalktý. Yürümeye baþlarken “Ben bi düþ alayým. Belki biraz kendime gelirim” dedi. Odadan çýktý.
Düþün altýnda çýplaktý. Gözlerini kapadý. Zaman yavaþ yavaþ geriye sarmaya baþladý.
|
|
Benim Ýçin Yazdýðý Ýlk Þiir
(Okan Özgür Uþaklýgil) 20 Temmuz 2006 |
Aþk ve Romantizm |
| |
Altunizade’ye varmadan bir üst geçit,
Haber verir yokuþ aþaðý gidiþi.
Bu en sevdiðim köprüden taa öbür kýtaya kadar,
Ýstersen boþta bile gider araban.
Hayat ta böyle olsa keþke.
Omzumuzdaki geçmiþin yükü
Bir sevgili köprüde iniverse.
|
|
Doðrusu "Komünist"miþ Meðer
(Okan Özgür Uþaklýgil) 19 Temmuz 2006 |
Kent |
| |
Benin bildiðim en aðýr küfrü etti. Hem de baðýrarak. Küfrün arkasýna “Ya sev, ya terk et” ekledi. Pek sevgi dolu görünmüyordu. Galiba bir þeyleri terk etmeyi düþünüyordu. |
|
Aklýmýn Uslanmaz Ziyaretçisi
(Okan Özgür Uþaklýgil) 14 Temmuz 2006 |
Aþk ve Romantizm |
| |
Yediði simidin masada kalan son susamý gibi hissettim. Beni almasý çok kolaydý. Parmaðýný ýslatýp deðmesi yeterliydi. Ben, ne kanatlarý, ne de ayaklarý olmayan bir susamdým onun dünyasýnda. |
|
Mavi Baklava
(Okan Özgür Uþaklýgil) 11 Temmuz 2006 |
Kent |
| |
Mahir daha önce de ziyaret ettiði her halinden belli olan bir kadýna selam verdi.”Emanetleri teslim edeyim geleceðim” dedi. Kadýn Mahir’i tanýmamýþtý. Kime baktýðý bile belli olmuyordu. “Haydi koçum sýrana” dedi. |
|
Krampon
(Okan Özgür Uþaklýgil) 9 Temmuz 2006 |
Kent |
| |
- Herkese odun geliyor. Herkese kömür geliyor. Herkesin evinde sobasý var. Herkes evinin içini ýsýtýyor.
- Anlamýþsýn ya iþte.
- Onu anladým da, herkes sobalarýný balkona çýkarsa her yer ýsýnmaz mý? Böylece evi ýsýtmaya gerek kalmaz dedi.
|
|
|
Bilirsin;
Kadýköy’den birinci köprüye uzanan çevre yolu,
Baþlarda yokuþ yukarýdýr.
Sýkýþýk sabah trafiðinde dur kalk derdi,
Ýstanbul’un acemisinin cenderesidir.
Altunizade’ye varmadan bir üst geçit,
Haber verir yokuþ aþaðý gidiþi.
En sevdiðim bu köprüden sonra,
Taa öbür kýtaya kadar boþta bile gider araban.
Hayat ta böyle olsa keþke.
Omzumdaki geçmiþin yükü
Bir sevgili köprüde,
Ýniverse.
Bilebilsem kutlu günün beni beklediðini,
Yakýnmadan taþýrým dertlerimi.
Ecele bir kalaya kadar.
Seninle mutlu olana kadar.
|
|