|
Beleşçi
(ilker) 10 Mart 2007 |
İronik |
| |
 Onlardan bir şey istersen mutlaka alırsın, çünkü insanlar hayır demeyi pek beceremezler. Bu onun hayat felsefesiydi. Zekiydi, ağzı çok iyi laf yapıyordu, insanları güldürüyor, onlarla iyi vakit geçiriyordu. Üniversite sınavlarına bir tarikatın dershanesinde hazırlanıyordu, zaten aynı tarikatın Türkiye’yi dört bir koldan sardığı okullarının birinden mezun olmuştu.
|
|
|
İçki İşine Engelse, İşini Bırak da Gel...
(ilker) 10 Mart 2007 |
Yeraltı |
| |
 Birahanelerdeki, meyhanelerdeki muhabbetleri çok samimi buluyordu, gerçek buluyordu. Orada daha önce birbirini hiç görmemiş insanların yer yokluğundan aynı masaya oturup, kırk yıllık dostlarmış gibi muhabbet etmeye başlamaları, birbirlerine en yakınlarına bile anlatmadıkları sorunlarını anlatmaları, sıkıntılarını paylaşmaları hoşuna gidiyordu. O masalarda hiç kimse olduğundan daha iyi, olduğundan daha dürüst, olduğundan daha esprili, keyifli olmaya, mutlu görünmeye çalışmıyordu, çünkü gerek yoktu |
|
|
| Bir arkadaşınıza selam veriyorsunuz ve hiç de umursamadığınız halde naber diye halini hatrını soruyorsunuz, o da gerçekte hiç iyi olmadığı halde iyiyim diye yanıtlıyor. Ne var biliyor musunuz en temel insan ilişkilerimiz bile sahte olmamalıydı. Ayrıldığımız sevgililerimizle arkadaş kalabilmeliydik, içtenlikle gülümseyebilmeliydik onlara da, tüm samimiyetimizle selam verip naber diyebilmeliydik. Sıradan ortalama insan da iyi yaşayabilmeliydi şu dünyada. Ama olmuyordu işte, en iyi arkadaşının bile hep bir en iyi arkadaşı vardı ve bu sen olmayabiliyordun...
|
|
