Bu yazarýn henüz günlük giriþi yok.
|
Yarým saatlik bir yürüyüþün sonrasýnda, binlerce yýlýn ardýndan artýk kayalaþmýþ toprakla kaynaþan duvarlarýn çevrelediði, minik bir limana gelmiþtim. Küçük elipsini çizen duvarlar, denizin içersinde kaybolup gidiyordu.
Okuduklarýmdan öðrendiðim kadarýyla bu antik uygarlýðýn kurulduðu dönemlerde deniz buralara dek gelmediðine göre, üzerinde dolandýðým muhteþem duvarlarýn çevrelediði devasa havuz da, liman olmamalýydý aslýnda.
Ama þimdi, doðanýn o eriþilmez deðiþkenliðinin sonucunda, ters çevrilmiþ sandal görünümündeki o döneme özgü mezarlarýn içerisinde yüzdüðü, minik bir limandý iþte…
Ne çok mezar vardý çevrede. Denizci bir ulus olma gururunun sandal görünümlü taþlarla dile getirildiði, içerisine týkýlmýþ olanlarýn ekonomik ve sosyal düzeylerini
üzerlerindeki iþlemelerle belirten ve her dönemde gidileceði varsayýlmýþ öbür taraf
yolculuðunun rahat geçmesini amaçlayan, ne çok mezar…
Bir zamanlar yeyip içip sýçan, çalýp çýrpan veya çalýþan, bütün yaþamlarýný kendilerine örnek seçtiklerine eriþmek veya rakip gördüklerini aþmak için tüketen, sahip olabildikleri artý deðerleri hemcinslerine karþý avantaj, karþý cins için de koz olarak kullanan, büyük bir olasýlýkla da aradýklarýný asla bulamayan, zaten ne aradýðýný da bilmeyen, yaþlarý ilerledikçe de göt korkusuyla yeni yaþam þekillerini düþleyen, sonra da geberip giden ve tozu bile kalmamýþ hiçleri barýndýran, ne çok mezar…
Çevredeki kalýntýlarýn en saðlam kalanlarýnýn mezarlar olmasý, bir rastlantý mýydý acaba? Ölüme verdikleri deðerden ötürü mezarlarý, yaþamlarýný sürdürdükleri evlerinden daha saðlam planlanmýþ olabilir miydi ki? Yoksa sonraki dönemlerin insanlarý, kendilerinden önce var olanlarýn yaþadýklarý yerleri yok etmekte bir sakýnca görmezken, ölüme duyduklarý saygýdan dolayý mezarlarý, özellikle mi korumuþlardý ki?
Ýyi ama her iki durumda da, yaþadýklarý sürece ne kendilerine ne de baþkalarýna saygý göstermeyen insanlarýn hiçliðe verdikleri bu deðer, mantýklý mýydý?
Ve eriþtikleri teknoloji ile övünen günümüz insanlarýnýn, yaþamýn tadýna varmayý hala öðrenemedikleri halde ömürlerini uzatabilmeleri, bir yandan götlerinin yerden kalkmamasýný saðlayacak kolaylýklar bulurlarken, diðer yandan da düzenlerini sürdürebilmek için binlerce yýl önce uydurulmuþ varsayýmlara inançlarýný devam ettirmeleri, cinsler arasý iliþki açýsýndan yine binlerce yýldýr bir arpa boyu yol alamadýklarý için kadýn-erkek çeliþkisini hala saðlýklý bir iliþkiye çevirememeleri, birlikte olma veya olamama nedenlerini pek ala bilmelerine karþýn genlerine kazýnmýþ korkulardan dolayý bir türlü dile getirememeleri, hoþnutsuzluklarýndan kurtulabilmek için de kendi ters çevrilmiþ sandallarýnýn planlarýný hazýrlayarak hiçliði varlýða çevirebilme umutlarý, hangi akla hizmetti acaba?
Nereden bilecektim ki? Hem zaten, büyük emeklerle iþlenmiþ taþlara bakýp “Neden’leri?” deðil de, “Nasýl’larý?” düþünmek, daha kolaydý galiba.
“Vay bee…” diyerek söylendim, yüksek sesle. “Nasýl da, uðraþmýþ herifler!”
|
|
