gözlerimi açtığımda sanki sabahtı
ve sessiz bedenler vardı kumsalda
yüzüm alacakaranlık bir hayale dönük
kim olduğumu anlayamadan
geri döndüm hep başladığım yere...

seni çizsem dedim ıslak kumlara
bilmeden yüzünü
adını
bir dalgaya bakıp uydursam
bir selam yollayabilsem
en uzak denizdeki güzel limanına
bağlarında çiçek kokladığın şehrine..

anlattıklarını tekrarlarım içimden
ne sesin gelir artık
ne de nefesin
bilemem nerede açtığını güzel gözlerini
her sabah.

umut gibi bir deniz kokusu
ve kumsaldaki sükunet
yeniden başlar gibi
hep başladığım yerdeyim,
bir tek sen eksiksin.