Mekanlarýn insan ruhu üzerinde çok önemli etkileri vardýr. Küçük bir ara sokak, geniþ bir otoban, iki katlý bir ev vb…
Küçükken ben de bütün hayatýn bizim caddede olduðuna inanmýþtým. Arabalar sadece oradan geçer sadece oradakiler mutludur. Köþe baþýnda bir dondurmacý vardý çok iyi hatýrlarým. Çok da güzel yapardý dondurmaya hain. Ama bir kötü huyu vardý limonlu dondurmasý limonun ta kendisiydi. Hayýr dondurmacý amca hayat zaten yeterince ekþi bir de sen buruþturma yüzümüzü diyesim gelirdi o yaþlarda. Çocuk aklý… Nereden de bilirmiþim o ekþiliði? Kim anlatmýþ da öðrenmiþim ?
Belki bir dondurma külahýnda sunulmuyor hayat. Ya da üzerine fýstýklý sos dökülmüyor tatlansýn diye.Bin bir kinaye bir bin þefkat etmiyor. Seçimler yapmasý gerekiyor insanýn. Sýnavdan sonra tercih dönemi gibi… Gitmek deðil kalmak istiyor bazen evini yuvasýný býrakamýyor. Ama tabi bazen de köprüyü geçip arkasýný dönünce geride bir þey kalmadýðýný görüyor. Peki þimdi çok önemli bir soru sorayým. Ne yapmalý? Ortada mý kalmalý, yoluna devam mý etmeli yoksa yuvasýnýn molozlarýný mý aþýndýrmalý? Yola devam etmeli tabii diye cevap geliyor. Doðru söze ne denir.
Küçük oyuncak bir bebeðin kaderi de kaybolmakmýþ. Ya da gizli gizli el ele tutuþulan okul bahçesi yok olmalýymýþ. Anneden azar iþitilen caddeler, babayla oynanan parklar, küçük masum öpücükler, çizilen seksek tablolarý, patlayan toplar, saçlarý kesilmiþ bebekler…
Nasýl terk eder birisi tüm anýlarýný her türlü geçmiþini? Belki çok güzel bir yere gidiyor da ne verir oranýn sýcaklýðýný? Mahalle bakkalý mý, sabahlarý geçen yaðlýcý mý?
Bazen aile olur da insanýn etrafýnda aslýnda olmaz. Vardýr çok þükür ama tam deðildir. Anne eve gelecek her zorluðu aþacak, baba gelecek otoriter olup lambayý takacak. Yoksa nereye gidersen git yuvan deðildir zaten orasý. Bu þartlar saðlanmýyorsa da ara ki bulasýn. Artýk yok bir yuvan. Gezginsin artýk. Ya da gezme.
Bir yere saklan ve yaþlan. !!!
Böyle karmaþýk bir þey iþte hayat. Deðil de aslýnda insanýz ya karýþacak el mecbur.
Tez zamanda karýþtýranlarýn çözmesi umuduyla…