Hava karanlýk yine,
deniz rüzgarýn telaþýna kapýlmýþ.
Saçlarým parmaklarýnýn arasýnda dans etmekten memnun.
Ellerim yüzünde birþeyler arýyor gibi...

Baþka kadýnlarýn izlerini taþýyan bu derin çizgiler,
parmaklarýmý yakýyor.

çok mu yoruldun sevgilim?
Çok mu yordular seni?

Kalp atýþlarýn kulaðýmý delecek kadar hýzlý atmýyor,
oysa benim damarlarýmdaki kaný akýtsan senin adýn yazýlýrdý.

Hiç gitmeyecek gibisin.
Sanki bir ömür benimle kalacakmýþ gibi bakmasana gözlerime.

Söylesene gerçeði sevgilim.
En fazla bir hayal kýrýklýðýnda daha gideceðini söylesene.

Herkes gibi,
onun gibi.

Günden güne nasýl eriyeceðimi,
seni nasýl özleyeceðimi anlat bana.

Yorganým olsun bedenin,
suyum olsun gözyaþlarýn.
Gitme sevgilim,
sen hiç gitme.

Her sabah beraber uyanalým,
sen kalp atýþlarýma uyan, ben nefesine.
Kirpiklerin okþasýn gözlerimi,
sen hiç gitme.

Sesin dinlediðim en güzel þarký,
gözlerin mavi manzaradan bir kare..
Ve sen kalbin oðlu, ben aþkýn kýzý.

Sen toprak, ben ceset.
Sen yaðmur, ben kokun.

Gel dizlerimde uyu sevgili,
benim bu gece de uykum yok.

Belina Özbek