KÖR KEMANCI
Kimseye söyleyemediğim yanlarım var benim,
Harflerin tadına bakarım ben ara sıra mesela,
Mavidir şarabım…

Kızıyorsam birine adıyla hitap ederim,
Benden saygı görüyorsan işin zor !
Sevgi görüyorsan hayra yor…

En çok hepleri severim bir de hiç yanım var,
Aynada imkân’sızımı görürüm bazen,
En sevmediğim karı’şıklıklar…
Geceyi de severim gündüzü de,
Alacakaranlıktan korkarım ben de işte…

En iyi nefes almayı bilirim bir de sevmeyi,
Alışırsam gitmem, bırakmam, vazgeçmem...
Kendim için kendime yapmadığım iyiliği,
Sevdiğime yaparım…

Övülmeyi severim ben duymadan,
Öğüt vermeyi sevmem,
Öğütmeyi severim davranışları,
“Ben demiştim” demekten nefret ederim,
“İyi ki varsın” demek varken…




Hiçbir yere ait olmadım, hiç birine,
Sahiplenmeyi severim ben.
“Kal” demeyi severim, gitmemeyi,
Yüzsüzlüğü severim,
İki yüzlülüktense…

Kızınca bağırılmasını severim susmaktansa,
Susmayı severim duymak için,
Gülmeyi severim içten olursa,
Çakma tebessümlerin üstüne mühür vururum,
Bundandır fotoğraflarda sert duruşum…

Kör bir kemancı gibiyim kadere inat,
Ne kadar zor olsa da çalmak,
Dur bakalım biraz dinle,
Belki tanırsın hayat…
Ekrem BIYIK// 27.05.2012