Bisiklete binen bir çocuğun;
"Bak ellerimi bırakabiliyorum" diyip,
Üç saniye sonra yere düşmesi gibiydi sensizlik...
Tutunamadık hayata...
Her pedal çevirişimde zincir attı...
Kaldığım yerden devam ettim...

Saçlarından aşağı bıraktım kendimi,
Bütün şiirleri sana benzetmeye çalıştım, olmadı...
Meğer elinde olmayan şeyler varmış insanın...

"Seni seviyorum" demişim;
Bir anlık refleks işte doğuştan getirilen...
Direksiyonu kıramadım gözlerine,
"Sol" şeride girdim,
Kalp kalbe çarpıştık...

Şimdi ölüm hakkındaki fikirlerim değişti,
Ölüm yok olmaksa;
Vardır...
Yok olmak değilse;
Bahardır...

Şimdi söyleyin o gözyaşlarına;
Tutkal olamazlar kalp kırıklarına...
04/04/13// Ekrem Biyik